Odpowiedź '1000 g' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z normami analizy sitowej, dla ziaren o średnicy od 11 do 50 mm minimalna masa próbki pierwotnej powinna wynosić 1000 g. W przypadku analizy sitowej, w której badana jest frakcja ziaren, odpowiednia masa próbki jest kluczowa dla uzyskania wiarygodnych wyników. Zbyt mała próbka może prowadzić do błędnych wyników, zniekształcając charakterystykę frakcji ziarna. W praktyce, przy analizach takich jak ocena uziarnienia materiałów budowlanych czy surowców mineralnych, stosowanie się do odpowiednich standardów jest istotne dla zapewnienia jakości wyników. Przykładowo, w laboratoriach stosuje się normy PN-EN ISO 17892 dla gruntów, które również wskazują na konieczność stosowania odpowiednich mas próbki w zależności od rodzaju analizowanego materiału. Dlatego, jeśli analizowana frakcja mieści się w określonym przedziale średnic ziaren, należy zawsze upewnić się, że masa próbki odpowiada wymaganiom, aby uniknąć błędów w analizie.
Wybór masy próbki innej niż 1000 g może prowadzić do znacznych błędów w analizie sitowej. Odpowiedzi takie jak 2500 g, 200 g czy 100 g są nietrafione, a ich wybór może wynikać z kilku powszechnych nieporozumień dotyczących tego, jak przeprowadza się analizy prób. W przypadku 2500 g, chociaż jest to masa większa niż wymagana, może prowadzić do nieefektywności w badaniach, a także do niezgodności z wymaganiami dotyczącymi minimalnych i maksymalnych mas próbki. Odpowiedź 200 g i 100 g są zdecydowanie zbyt małe, co skutkuje tym, że próbka nie oddaje rzeczywistego obrazu badanej frakcji. Zbyt mała próbka nie jest w stanie uchwycić wszystkich właściwości materiału, co prowadzi do niewłaściwych wniosków o jego charakterystyce, takich jak zróżnicowanie wielkości ziaren czy ich rozkład. W konsekwencji, to może negatywnie wpłynąć na decyzje związane z wykorzystaniem danego materiału, na przykład w budownictwie czy przemyśle, gdzie właściwości fizyczne i mechaniczne surowców mają kluczowe znaczenie. Analiza sitowa wymaga ścisłego przestrzegania norm oraz dobrych praktyk, które obejmują odpowiednie ustalenie masy próbki, co jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych i powtarzalnych wyników.
