Elektrody szklane są powszechnie stosowane w pomiarach pH, jednak ich wykorzystanie napotyka istotne ograniczenia związane z błędem kwasowym i sodowym. Błąd kwasowy odnosi się do wpływu stężenia jonów wodorowych na pomiar, co może zafałszować wyniki w przypadku, gdy pH roztworu jest znacznie różne od wartości, dla której elektroda została skalibrowana. Z kolei błąd sodowy jest związany z reakcją elektrody na obecność jonów sodowych, co może prowadzić do niewłaściwego odczytu, szczególnie w roztworach o wysokim stężeniu Na+. Przykładem zastosowania elektrody szklanej jest pomiar pH w laboratoriach analitycznych oraz w przemyśle spożywczym, gdzie precyzyjne wartości pH są kluczowe dla jakości produktu. Zgodnie z normami ISO, ważne jest regularne sprawdzanie i kalibrowanie elektrod szklanych, aby zminimalizować te błędy i zapewnić wiarygodność wyników.
Elektrody kalomelowe, chlorosrebrowe oraz sodowe to inne technologie, które nie są dotknięte tymi samymi ograniczeniami co elektrody szklane. Elektrody kalomelowe, chociaż szeroko stosowane w elektrochemii, mogą mieć swoje problemy, takie jak niska stabilność w obecności silnych kwasów czy zasad. Ich użycie w pomiarach pH może być nieodpowiednie w sytuacjach, gdy wymagana jest wysoka precyzja, zwłaszcza w badaniach laboratoryjnych. Z kolei elektrody chlorosrebrowe, choć mniej wrażliwe na zmiany stężenia jonów, są stosunkowo drogie i wymagają starannego traktowania. Mimo że elektrody sodowe mogą być używane w niektórych zastosowaniach, ich ograniczenia w zakresie pomiarów pH mogą prowadzić do błędnych wniosków w środowiskach, w których dominują inne jony. Często zdarza się, że użytkownicy wybierają niewłaściwe elektrody do pomiarów, co skutkuje nieprecyzyjnymi wynikami. Kluczowe jest zrozumienie, że różne rodzaje elektrod mają swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia, a ich dobór powinien być dostosowany do konkretnego kontekstu laboratoryjnego lub przemysłowego, co jest zgodne z dobrymi praktykami w każdej dziedzinie analitycznej.