Białka, których cząsteczki zawierają wiązania peptydowe, reagują w środowisku zasadowym z jonami miedzi(II) tworząc związek kompleksowy barwy fioletowej. Intensywność barwy jest wprost proporcjonalna do liczby wiązań peptydowych. Opisaną zależność można zastosować do oznaczeń
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź spektrofotometryczne jest prawidłowa, ponieważ spektrofotometria jest techniką analityczną opartą na pomiarze intensywności światła pochłanianego przez związki chemiczne. W kontekście białek, wiązania peptydowe reagują z jonami miedzi(II) w środowisku zasadowym, tworząc kompleks, który charakteryzuje się fioletową barwą. Intensywność tej barwy, a tym samym poziom pochłaniania światła, jest bezpośrednio proporcjonalna do liczby wiązań peptydowych w badanym próbce. Spektrofotometria to standardowa metoda analityczna stosowana w biochemii, umożliwiająca oznaczanie stężenia białek oraz innych biomolekuł. Praktycznym przykładem zastosowania tej metody jest analiza zawartości białek w surowicy krwi, gdzie określenie ich stężenia może wykazać obecność chorób lub stanów zapalnych. Warto zauważyć, że techniki spektrofotometryczne są szeroko stosowane w laboratoriach do badań naukowych i diagnostycznych, co podkreśla ich znaczenie w nowoczesnej analityce chemicznej.
Odpowiedzi polarymetryczne, refraktometryczne i konduktometryczne wykazują, że w analizach chemicznych można stosować różne podejścia, jednak każde z nich ma swoje specyficzne ograniczenia. Polarymetria jest techniką, która mierzy kąt rotacji płaszczyzny polaryzacji światła przez substancje optycznie czynne, co nie jest bezpośrednio związane z pomiarem wiązań peptydowych ani z ich oddziaływaniem z metalami jak miedź. Z kolei refraktometria polega na mierzeniu współczynnika załamania światła, co również nie odnosi się do specyficznych reakcji chemicznych, jak te opisane w pytaniu. Natomiast konduktometryczne metody analizy mierzą przewodnictwo elektryczne roztworów, które jest uzależnione od stężenia jonów, a nie od struktury cząsteczek, co czyni je nieodpowiednimi do oceny liczby wiązań peptydowych. Każda z tych technik, mimo że ma swoje zastosowanie w chemii analitycznej, nie jest w stanie odzwierciedlić bezpośrednich interakcji białek z jonami miedzi(II) ani nie pozwala na pomiar intensywności barwy, co jest kluczowe w kontekście przedstawionym w pytaniu. Błędem jest zatem przypisanie tych metod do analizy, która wymaga specyficznego podejścia opartego na spektrofotometrii.