Aparat Kippa jest używany do otrzymywania gazów w wyniku reakcji chemicznych, w których ciecz działa na ciało stałe. Działa na zasadzie generowania gazu na skutek reakcji chemicznej, co czyni go idealnym narzędziem w laboratoriach chemicznych. W praktyce, Kippa jest często wykorzystywana do produkcji gazu wodoru z reakcji kwasu solnego z metalem, takim jak cynk, co jest powszechnie stosowane w edukacji chemicznej. Aparat ten charakteryzuje się prostą konstrukcją, co ułatwia jego użycie, a także kontrolę procesu wytwarzania gazu. Umożliwia to nie tylko prowadzenie eksperymentów, ale również naukę o właściwościach gazów oraz ich zastosowaniach w różnych procesach chemicznych. Z uwagi na jego funkcjonalność, Kippa jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa chemicznego, co czyni ją popularnym wyborem w laboratoriach edukacyjnych oraz przemysłowych.
Wybór innych aparatów, takich jak Westphala-Mohra, Orsata czy Höplera, do generowania gazów w wyniku reakcji cieczy z ciałem stałym nie jest odpowiedni. Aparat Westphala-Mohra, znany z pomiaru objętości cieczy, nie jest przystosowany do produkcji gazów. Jego główną funkcją jest określenie gęstości cieczy, co nie ma związku z reakcjami, które wytwarzają gazy. Z kolei aparat Orsata jest wykorzystywany głównie do analizy jakościowej i ilościowej cieczy, a nie do generowania gazów. Użycie go w kontekście pytania prowadziłoby do nieporozumień, ponieważ jego konstrukcja i przeznaczenie są inne. Natomiast aparat Höplera, który służy do pomiaru pH, również nie znajduje zastosowania w produkcji gazów. Typowym błędem przy wyborze aparatu jest nieprawidłowe przypisanie funkcji, co może prowadzić do błędnych wniosków. Dobrą praktyką jest zawsze upewnienie się, że wybierany aparat jest adekwatny do zamierzonego zastosowania, a także zrozumienie jego specyfikacji oraz zakresu funkcji. W kontekście chemii, znajomość właściwych narzędzi i ich zastosowań jest kluczowa dla przeprowadzania eksperymentów w sposób efektywny i bezpieczny.