Tlenek siarki(IV), znany również jako dwutlenek siarki (SO2), jest jednym z pierwotnych zanieczyszczeń powietrza, które powstają bezpośrednio w wyniku procesów przemysłowych oraz spalania paliw kopalnych. Emitowany jest głównie przez przemysł energetyczny, w szczególności w elektrowniach cieplnych, gdzie węgiel lub ropa naftowa są paliwem. SO2 jest substancją gazową, która przyczynia się do powstawania kwaśnych deszczy, co może prowadzić do degradacji ekosystemów oraz uszkodzenia budynków. Zrozumienie roli tlenku siarki(IV) w zanieczyszczeniu powietrza jest kluczowe dla wdrażania odpowiednich regulacji, takich jak normy emisji, promowane przez organizacje takie jak Światowa Organizacja Zdrowia. Przykłady działań zmierzających do ograniczenia emisji SO2 obejmują instalację systemów odsiarczania spalin w elektrowniach oraz promowanie odnawialnych źródeł energii, co jest zgodne z globalnymi trendami w zakresie zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.
Smog kwaśny, efekt szklarniowy oraz smog fotochemiczny to zjawiska związane z zanieczyszczeniem powietrza, ale nie są to pierwotne zanieczyszczenia. Smog kwaśny powstaje na skutek reakcji dwutlenku siarki i innych zanieczyszczeń z wodą, tworząc kwasy, które następnie opadają na ziemię w formie deszczu. Jest to efekt wtórny, a nie bezpośrednia emisja substancji zanieczyszczających. Efekt szklarniowy odnosi się do naturalnego procesu, w którym gazy cieplarniane, takie jak dwutlenek węgla i metan, zatrzymują ciepło w atmosferze, co prowadzi do globalnego ocieplenia, a więc nie dotyczy bezpośrednio zanieczyszczeń powietrza w tradycyjnym sensie. Smog fotochemiczny, z drugiej strony, powstaje w wyniku reakcji chemicznych między zanieczyszczeniami, takimi jak tlenki azotu i lotne związki organiczne, pod wpływem światła słonecznego. Choć te zjawiska wpływają na jakość powietrza, nie są one pierwotnymi zanieczyszczeniami, co może prowadzić do mylnych wniosków, iż są źródłem problemów z zanieczyszczeniem powietrza. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między substancjami emitowanymi bezpośrednio a tymi, które powstają na skutek dalszych reakcji, aby skutecznie zarządzać jakością powietrza i wdrażać odpowiednie regulacje.