Odpowiedź KMnO4 jest poprawna, ponieważ nadtlenek wodoru (H2O2) jest silnym reduktorem, a roztwór nadmanganianu potasu (KMnO4) działa jako utleniacz w reakcjach redoks. W reakcji tej nadtlenek wodoru utlenia się, a nadmanganian redukuje się z koloru purpurowego do bezbarwnego, co umożliwia wizualne monitorowanie postępu titracji. W praktyce oznaczanie stężenia H2O2 w wodzie utlenionej przy użyciu mianowanego KMnO4 jest powszechną metodą w laboratoriach chemicznych, stosowaną zarówno w analizie jakościowej, jak i ilościowej. Metoda ta jest zgodna z normami analitycznymi, takimi jak ISO, które zalecają użycie nadmanganianu w procesach redoksowych ze względu na jego stabilność oraz łatwość w przygotowaniu roztworu o znanym stężeniu. Ważne jest, aby podczas titracji z KMnO4 utrzymywać odpowiednie warunki pH, ponieważ w środowisku kwasowym reakcja przebiega efektywniej. Dzięki temu, metoda ta jest nie tylko skuteczna, ale również szeroko stosowana w przemyśle chemicznym i farmaceutycznym do oceny stężenia nadtlenku wodoru.
HCl, AgNO3 oraz Na2S2O3 nie są odpowiednimi roztworami do oznaczania stężenia nadtlenku wodoru w metodzie redoks. Kwas solny (HCl) jest silnym kwasem, który nie uczestniczy w reakcjach redoks, a jego użycie w tej titracji nie tylko nie prowadzi do reakcji z H2O2, ale może także wpływać na wyniki analizy poprzez zmianę pH środowiska, co jest kluczowym czynnikiem w procesach redoks. Z kolei azotan srebra (AgNO3) jest reagentem stosowanym głównie w reakcjach z halogenkami i nie ma właściwości utleniających, które są wymagane do oznaczania nadtlenku wodoru. AgNO3 reaguje z H2O2, ale nie w sposób umożliwiający jego dokładne oznaczenie. Ponadto, tiosiarczan sodu (Na2S2O3) jest stosowany w titracji jako reduktor, co czyni go nieadekwatnym do oznaczania H2O2, który wymaga utleniacza do przeprowadzenia odpowiedniej reakcji. Typowe błędy myślowe przy wyborze tych reagentów często wynikają z nieporozumienia na temat ich właściwości chemicznych i reakcji, które mogą zachodzić w danym środowisku. Warto zatem posiadać solidne podstawy chemiczne oraz znajomość zasad analizy redoks, aby skutecznie i prawidłowo dobierać odpowiednie reagenty do konkretnej analizy chemicznej.