Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych

Wybór nieodpowiednich elektrod, takich jak miedziane, ołowiane czy srebrne, w kontekście analizy elektrograwimetrycznej może prowadzić do istotnych błędów pomiarowych oraz zafałszowania wyników. Elektrody miedziane, choć popularne w niektórych aplikacjach, mogą reagować z analizowanymi roztworami, co wprowadza zmienność i niepewność do wyników. Miedź nie tylko ma tendencję do korozji, ale także może tworzyć różnorodne kompleksy z jonami metali, co dodatkowo komplikuje analizę. Ołów, z kolei, jest znanym toksycznym pierwiastkiem, którego zastosowanie w analizach chemicznych jest ograniczone przez przepisy dotyczące ochrony środowiska oraz zdrowia. Jego stosowanie w elektrodach może prowadzić do kontaminacji próbek. Natomiast elektrody srebrne, chociaż stosowane w niektórych procesach redoks, są również podatne na korozję i nie zawsze zapewniają stabilność w trudnych warunkach analitycznych. W przypadku analizy elektrograwimetrycznej kluczowe jest zastosowanie elektrod, które nie tylko są inertne, ale także zdolne do precyzyjnego pomiaru potencjału elektrolitycznego. Dlatego też, wybierając elektrody, istotne jest kierowanie się zasadami dobrych praktyk laboratoryjnych oraz normami branżowymi, które podkreślają znaczenie użycia odpowiednich materiałów dla uzyskania wiarygodnych wyników.