Potencjometria jest techniką analityczną, która polega na pomiarze siły elektromotorycznej (SEM) w ogniwie elektrochemicznym, w skład którego wchodzą dwie elektrody zanurzone w roztworze badanego analytu. Dzięki tej metodzie można określić stężenie jonów oraz pH roztworów, co ma kluczowe znaczenie w wielu dziedzinach, takich jak chemia analityczna, biotechnologia czy przemysł spożywczy. Przykładem zastosowania potencjometrii jest pomiar pH wód gruntowych czy kontrola jakości żywności, gdzie precyzyjne określenie wartości pH jest istotne dla bezpieczeństwa i jakości produktów. Ponadto, w standardach ISO oraz w praktykach laboratoryjnych, potencjometria jest uznawana za jedną z najważniejszych metod analizy elektrochemicznej, co świadczy o jej niezawodności i szerokim zastosowaniu w przemyśle.
Elektrograwimetria, konduktometria oraz polarografia to metody analityczne, które różnią się od potencjometrii zarówno zasadą działania, jak i zastosowaniem. Elektrograwimetria polega na pomiarze masy materiału osadzonego na elektrodzie w wyniku reakcji elektrochemicznych. Choć jest to skuteczna metoda analizy, nie opiera się na pomiarze siły elektromotorycznej, co czyni ją nieodpowiednią w kontekście tego pytania. Konduktometria natomiast bada przewodnictwo elektryczne roztworów, co pozwala na określenie ogólnych właściwości elektrycznych, lecz nie dostarcza informacji o specyficznych stężeniach jonów jak potencjometria. Z kolei polarografia jest techniką, która polega na pomiarze prądu w zależności od potencjału, co jest również inną koncepcją niż bezpośredni pomiar SEM. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych metod, co często wynika z niepełnego zrozumienia ich zasad działania oraz różnic w zastosowaniach. W praktyce, kiedy dokonuje się pomiarów analitycznych, kluczowe jest zrozumienie, która metoda najlepiej odpowiada na konkretne pytanie badawcze, a w tym przypadku potencjometria jest najbardziej odpowiednia.