Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych

Odpowiedzi dotyczące refraktometrii, spektrofotometrii i konduktometrii są niewłaściwe, ponieważ każda z tych technik opiera się na innych zasadach analitycznych, które nie wykorzystują metod graficznych oraz pochodnych do określenia punktu końcowego miareczkowania. Refraktometria koncentruje się na pomiarze zmian współczynnika załamania światła, co czyni ją skuteczną w analizie stężeń substancji rozpuszczonych, ale nie jest odpowiednia do precyzyjnego określenia punktu końcowego reakcji miareczkowania. Spektrofotometria, choć bardzo przydatna w analizie chemicznej, polega na pomiarze absorpcji światła przez substancje chemiczne w określonym zakresie długości fal. Chociaż stosuje się ją do monitorowania zmiany stężenia analitu, nie umożliwia bezpośredniego wyznaczania punktu końcowego w miareczkowaniu bez dodatkowych procedur. Z kolei konduktometria opiera się na pomiarze przewodnictwa elektrycznego roztworu, co również nie odpowiada na pytanie o metody graficzne czy pochodne, które są specyficzne dla potencjometrii. W związku z tym, przywiązanie do właściwych metod w kontekście konkretnego miareczkowania jest kluczowe dla uzyskania rzetelnych wyników analitycznych.