Odpowiedź 'potencjometria' jest prawidłowa, ponieważ określanie punktu końcowego miareczkowania w tej metodzie opiera się na zmianach potencjału elektrodowego, które są ściśle związane z reakcjami chemicznymi zachodzącymi w roztworze. W praktyce, podczas miareczkowania, wykres potencjału w funkcji objętości dodanego titranta pokazuje charakterystyczny punkt infleksji, co pozwala na dokładne wyznaczenie punktu końcowego. Zastosowanie metod graficznych oraz analizy pierwszej pochodnej wykorzystywane jest do identyfikacji tego punktu, co jest kluczowe dla uzyskania precyzyjnych wyników. Na przykład, w przypadku miareczkowania kwasów i zasad, zmiana potencjału może być monitorowana przy użyciu elektrody szklanej, co umożliwia dokładne określenie pH roztworu. Standardy, takie jak ISO 8655, podkreślają znaczenie precyzyjnego wyznaczania punktu końcowego dla uzyskania wiarygodnych wyników analitycznych. W praktyce znawstwo tych technik jest niezbędne w laboratoriach analitycznych, gdzie miareczkowanie jest rutynowo stosowane do analizy jakościowej i ilościowej substancji chemicznych.
Podejścia oparte na konduktometrii, grawimetrii oraz spektrofotometrii nie są właściwe w kontekście ustalania punktu końcowego miareczkowania metodami graficznymi oraz analizy pierwszej pochodnej. Konduktometria, która opiera się na pomiarze przewodności elektrycznej roztworu, ma swoje ograniczenia w precyzyjnym określaniu punktu końcowego, ponieważ zmiany przewodności mogą być mniej wyraźne, a ich interpretacja może prowadzić do błędów, zwłaszcza w przypadku miareczkowania złożonych układów chemicznych. Grawimetria, z kolei, skupia się na pomiarze masy substancji osadzonej lub wygenerowanej podczas reakcji, co również nie jest bezpośrednio związane z metodami elektrochemicznymi, a raczej z analizą masową, co wymaga innych podejść do ustalania punktów końcowych. Wreszcie, spektrofotometria, opierająca się na pomiarach absorbancji światła przez próbki, także nie korzysta z elektrochemicznych metod wyznaczania punktu końcowego, a zamiast tego koncentruje się na zmianach w intensywności światła. W tym kontekście, zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich właściwych zastosowań jest kluczowe dla prawidłowego doboru technik analitycznych i uniknięcia typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do błędnych wniosków.