EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy) reaguje z jonami Zn<sup>2+</sup> w stosunku molowym 1 : 1, co oznacza, że jedna cząsteczka EDTA wiąże się z jednym jonem Zn<sup>2+</sup>. Jest to związane z chelatacją, procesem, w którym EDTA działa jako ligand, tworząc stabilne kompleksy z metalami. EDTA ma cztery grupy karboksylowe oraz dwie grupy aminowe, co pozwala na efektywne wiązanie z metalami, takimi jak cynk, poprzez utworzenie cyklicznych struktur. Zastosowanie EDTA w analizie chemicznej, medycynie czy przemyśle, szczególnie w usuwaniu metali ciężkich z organizmu, jest ugruntowane w normach takich jak ISO 11014-1, które dotyczą bezpieczeństwa chemikaliów. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w chemii koordynacyjnej oraz w aplikacjach związanych z chelatacją. Przykłady zastosowań EDTA obejmują jego użycie w terapii chelatacyjnej w medycynie oraz jako środek kompleksujący w laboratoriach analitycznych, gdzie ważne jest precyzyjne i efektywne wiązanie metali.
Wybór niewłaściwego stosunku molowego między EDTA a jonami Zn<sup>2+</sup> może wynikać z nieporozumień dotyczących właściwości EDTA i jego interakcji z metalami. Na przykład stosunek 1 : 4 lub 1 : 2 sugeruje, że jedna cząsteczka EDTA mogłaby reagować z kilkoma jonami cynku, co jest niezgodne z rzeczywistością chemiczną. EDTA jest w stanie utworzyć tylko jeden kompleks z jednym jonem metalu, co oznacza, że więcej niż jeden atom metalu nie może być związany z jedną cząsteczką EDTA. Do takich błędnych wniosków prowadzi często mylna interpretacja pojęcia 'chelatacji', w której uważa się, że ligandy mogą wiązać się z większą liczbą atomów metalu niż rzeczywiście to możliwe. Ponadto, koncepcja wielokrotnego związania jonów przez jeden ligand może również wynikać z niepełnego zrozumienia struktury i właściwości EDTA. Prawidłowe rozpoznanie stosunku molowego jest istotne nie tylko z punktu widzenia chemii teoretycznej, ale również praktycznych zastosowań, takich jak usuwanie metali z roztworów czy stosowanie EDTA w terapii chelatacyjnej. Aby uniknąć takich błędów, ważne jest zapoznanie się z literaturą fachową oraz normami, które jasno określają, jak należy stosować EDTA i w jakich warunkach zachodzi jego interakcja z metalami.