Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych

Wybór H2O2 jako utleniacza w oznaczaniu ChZT opiera się na błędnym założeniu, że nadtlenek wodoru wykazuje wystarczającą siłę utleniającą dla tego procesu. Chociaż H2O2 może być stosowany w różnych reakcjach chemicznych i oczyszczaniu wody, jego rola w oznaczaniu ChZT nie jest zgodna z praktyką laboratoryjną. H2O2 jest utleniaczem, ale w kontekście oznaczania ChZT nie jest to narzędzie odpowiednie, gdyż jego działanie jest mniej kontrolowane, a wyniki mogą być obarczone większym błędem. Z kolei wybór Cl2 na utleniacz również jest nieadekwatny, ponieważ chlor, mimo że jest silnym utleniaczem, może wprowadzać dodatkowe zanieczyszczenia i zmieniać skład chemiczny analizowanej próbki, co prowadzi do zafałszowania wyników. W odniesieniu do K2Cr2O7, chromian potasu jest wykorzystywany w niektórych metodach oznaczania ChZT, ale ze względu na toksyczność chromu VI, jego stosowanie jest coraz bardziej ograniczane. Użycie K2Cr2O7 w niektórych krajach jest regulowane przepisami prawa, co czyni go mniej praktycznym wyborem w nowoczesnym laboratorium. Dlatego, wybór KMnO4 jako utleniacza w tym kontekście jest preferowany ze względu na jego właściwości, stabilność i mniejsze ryzyko wprowadzenia dodatkowych zanieczyszczeń, co czyni go najlepszym wyborem dla oznaczania ChZT.