W wodzie pitnej oznaczanie zawartości jonów Fe3+ można przeprowadzić
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ oznaczanie jonów Fe<sup>3+</sup> w wodzie pitnej zazwyczaj przeprowadza się metodą spektrofotometryczną. Jony żelaza(III) w reakcji z jonami tiocyjanowymi (SCN<sup>-</sup>) tworzą intensywne, barwne kompleksy, które umożliwiają ich detekcję na podstawie absorpcji światła. Dzięki spektrofotometrii możliwe jest precyzyjne określenie stężenia jonów Fe<sup>3+</sup> w próbce wody, co jest kluczowe dla zapewnienia jej odpowiedniej jakości. Procedura ta jest zgodna z normami takimi jak PN-EN 15763, które określają metody badania jakości wody. Zastosowanie spektrofotometrii w analizach wodnych jest szeroko akceptowane w laboratoriach analitycznych, ponieważ pozwala na szybką i wiarygodną analizę. Na przykład, w przemyśle wodociągowym regularne badania zawartości żelaza w wodzie pitnej są niezbędne do monitorowania jej bezpieczeństwa i jakości. Przykładowo, w przypadku przekroczenia dopuszczalnych norm stężenia żelaza, działania naprawcze mogą obejmować m.in. filtrację czy korekcję pH wody.
Zgłoszone odpowiedzi są nieprawidłowe z kilku powodów. Polarymetria, jako technika analityczna, opiera się na pomiarze rotacji płaszczyzny polaryzacji światła przez substancje optycznie czynne. Mimo że niektóre związki żelaza mogą wykazywać takie właściwości, jony Fe<sup>3+</sup> w kontekście analizy wody pitnej nie są typowo analizowane tą metodą, ponieważ nie są one wystarczająco optycznie czynne, by dawać wiarygodne wyniki. W odniesieniu do refraktometrii, błędne jest przypisywanie liniowej zależności współczynnika załamania światła do zawartości jonów Fe<sup>3+</sup>. Chociaż refraktometria jest używana do analizy roztworów, zmiany współczynnika załamania mogą być spowodowane różnymi czynnikami, a nie tylko stężeniem konkretnego jonu. Ostatnia z zaproponowanych metod, chromatografia, nie jest optymalna do oznaczania jonów żelaza w wodzie pitnej, ponieważ ta technika jest głównie stosowana w analizie złożonych mieszanin i nie ma bezpośredniego zastosowania w oznaczaniu prostych jonów, jeżeli nie są wcześniej odpowiednio przetworzone. W każdej z tych odpowiedzi pojawia się typowy błąd myślowy związany z niewłaściwym doborem metody analitycznej do specyficznych warunków badania i charakterystyki substancji, co jest kluczowe w praktyce analitycznej. Ważne jest, aby przy wyborze metody pomiarowej kierować się zarówno specyfiką analizowanej substancji, jak i wymaganiami normatywnymi w zakresie jakości wody pitnej.