Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Zawód: Technik analityk
Jakiego koloru nabierają bakterie Gram—ujemne w trakcie stosowania metody Grama?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Bakterie Gram-ujemne, w wyniku barwienia metodą Grama, przyjmują różowy kolor. Proces ten polega na wykorzystaniu różnicy w budowie ściany komórkowej między bakteriami Gram-dodatnimi a Gram-ujemnymi. W przypadku bakterii Gram-ujemnych, ich ściana komórkowa składa się z cienkiej warstwy peptydoglikanu, otoczonej zewnętrzną błoną komórkową, która zawiera lipopolisacharydy. W trakcie barwienia, po użyciu fioletowego barwnika (krystalicznego fioletu), bakterie Gram-ujemne są dekoloryzowane alkoholem, co powoduje, że tracą pierwotny kolor. Następnie stosuje się safranin, który barwi je na różowo. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe w mikrobiologii, ponieważ pozwala na klasyfikację bakterii oraz dobór odpowiednich antybiotyków, co ma istotne znaczenie w diagnostyce i leczeniu infekcji. Na przykład, wiele Gram-ujemnych bakterii, takich jak Escherichia coli czy Salmonella, jest znanych z oporności na wiele rodzajów antybiotyków, a ich identyfikacja w laboratoriach mikrobiologicznych jest kluczowa dla skutecznego leczenia.
Wybór odpowiedzi zielony, czerwony lub fioletowy wskazuje na nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad barwienia bakterii metodą Grama. Bakterie Gram-ujemne nie barwią się na zielono, ponieważ ten kolor nie jest stosowany w standardowej procedurze barwienia. W rzeczywistości, zielony barwnik jest używany głównie w innych technikach, takich jak metoda barwienia Neissera, ale nie w kontekście Gram. Odpowiedź czerwona może być myląca, ponieważ dotyczy tylko jednego z etapów barwienia, a nie końcowego efektu. Z kolei fioletowy kolor jest charakterystyczny dla bakterii Gram-dodatnich, które mają grubszą warstwę peptydoglikanu, zatrzymującą fioletowy barwnik po dekoloryzacji. Typowym błędem myślowym jest mylenie etapu barwienia z końcowym wynikiem. Bakterie Gram-ujemne są istotne w mikrobiologii, ponieważ ich identyfikacja jest kluczowa dla diagnostyki i wyboru odpowiednich środków terapeutycznych. Niezrozumienie różnicy między tymi dwiema grupami bakterii może prowadzić do niewłaściwych decyzji klinicznych, co podkreśla znaczenie dokładności i wiedzy w mikrobiologii oraz w praktyce lekarskiej.