Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych

Wskazanie soli żelaza(III) oraz manganianu(VII) potasu jako metalochromowych wskaźników jest niepoprawne, ponieważ te substancje nie spełniają kluczowej funkcji wskaźnika w analizach metalochromowych. Sól żelaza(III) jest często używana w metodzie Volharda do oznaczania chlorków, jednak nie działa jako wskaźnik zmieniający kolor w odpowiedzi na zmiany stężenia jonów metali. W metodzie Volharda, żelazo(III) pełni rolę katalizatora w reakcji, a nie wskaźnika. Manganian(VII) potasu, pomimo że jest potężnym utleniaczem, stosuje się w manganometrycznym oznaczaniu żelaza(II), gdzie sam staje się wskaźnikiem końcowego punktu reakcji, ale również nie jest metalochromowym wskaźnikiem. Z kolei chromian(VI) potasu, który jest wskaźnikiem w metodzie Mohra, również nie jest klasyfikowany jako metalochromowy, gdyż jego działanie opiera się na innej zasadzie chemicznej, polegającej na zmianie koloru w obecności jonów srebra, a nie metali przejściowych. Powszechnym błędem jest utożsamianie różnych substancji chemicznych z rolą wskaźnika w analizach, co może prowadzić do mylnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że wskaźniki metalochromowe muszą wykazywać zmiany kolorystyczne w odpowiedzi na obecność specyficznych jonów metali, co czyni je niezbędnym elementem w analizach chemicznych.