Czerń eriochromowa T jest powszechnie stosowanym wskaźnikiem w kompleksometrycznym oznaczaniu magnezu oraz innych kationów metalicznych. Działa na zasadzie zmiany koloru w zależności od środowiska chemicznego, w którym się znajduje. W obecności magnezu, czerń eriochromowa T przyjmuje barwę czerwono-różową, natomiast po związaniu z EDTA, popularnym agentem kompleksującym, zmienia kolor na niebieski. Taki mechanizm jest kluczowy w titracji kompleksometrycznej, gdzie można dokładnie określić stężenie magnezu na podstawie zmiany koloru wskaźnika. Zastosowanie tego wskaźnika ma podstawy w standardowych procedurach analitycznych, takich jak metody oznaczania twardości wody. Czerń eriochromowa T jest szeroko akceptowana w laboratoriach analitycznych oraz w badaniach środowiskowych, co czyni ją niezastąpionym narzędziem w chemii analitycznej.
Wybór skrobi jako wskaźnika w kompleksometrycznym określaniu magnezu jest nietrafiony, ponieważ skrobia reaguje z jodami, a nie jest odpowiednia do detekcji kationów metali, takich jak magnez. Z kolei chromian(VI) potasu, będący silnym utleniaczem, używany jest w innych kontekstach, na przykład w analizach jakościowych, ale nie spełnia roli wskaźnika w kompleksometrii. Oranż metylowy, będący wskaźnikiem pH, zmienia kolor w zakresie pH 3.1-4.4, co nie odpowiada zakresowi pH, w którym zachodzą reakcje kompleksowania z EDTA. W rezultacie prowadzenie titracji w obecności oranżu metylowego mogłoby prowadzić do błędnych wyników, ponieważ zmiana pH nie odnosi się do obecności magnezu. Powszechnym błędem w analizach chemicznych jest wybieranie wskaźników bez uwzględnienia ich specyfiki reakcji i zakresu pH. Dlatego ważne jest, aby do oznaczeń kompleksometrycznych stosować odpowiednie wskaźniki, takie jak czerń eriochromowa T, które są skorelowane z mechanizmami reakcji kompleksowania, co zwiększa dokładność i wiarygodność wyników analiz.