Siarkowodór, będący produktem rozkładu organicznego w warunkach beztlenowych, jest kluczowym składnikiem odpowiedzialnym za zapach charakterystyczny dla grupy oznaczonej symbolem G. W procesach naturalnych, takich jak rozkład materii organicznej w zbiornikach wodnych, siarkowodór powstaje w wyniku działalności mikroorganizmów, które rozkładają substancje organiczne w warunkach braku tlenu. Ten gaz ma intensywny, nieprzyjemny zapach, porównywany do woni zgniłych jaj, i jest wskaźnikiem obecności zanieczyszczeń organicznych w wodzie. W kontekście monitorowania jakości wód, analiza obecności siarkowodoru jest istotna dla oceny stanu ekologicznego zbiorników wodnych oraz ich potencjalnej toksyczności dla organizmów wodnych. W branży wodociągowej i kanalizacyjnej normy jakości wody, takie jak te określone w dyrektywach Unii Europejskiej, nakładają obowiązek monitorowania obecności substancji powodujących nieprzyjemne zapachy, co bezpośrednio odnosi się do siarkowodoru. Zrozumienie roli siarkowodoru w kontekście ekologicznym i sanitarnym ma kluczowe znaczenie dla zarządzania jakością wód.
Fenol, glony i torf to substancje, które wbrew powszechnym przekonaniom nie są typowymi źródłami zapachów wskazanych przez grupę G. Fenol, choć może wydzielać charakterystyczny zapach, nie jest produktem rozkładu organicznego w warunkach beztlenowych, a jego obecność w wodzie najczęściej związana jest z zanieczyszczeniami przemysłowymi. Glony, będące organizmami fotosyntetyzującymi, mogą prowadzić do powstawania nieprzyjemnych zapachów, jednak ich metabolizm w warunkach tlenowych nie generuje siarkowodoru ani zapachów stęchłych, które są charakterystyczne dla grupy G. Z kolei torf, będący materiałem organicznym w stadium rozkładu, ma swoje zastosowanie w ogrodnictwie i rekultywacji terenów, ale również nie jest bezpośrednio związany z zapachem stęchłym, który typowo kojarzy się z siarkowodorem. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, obejmują utożsamianie zapachów z różnymi rodzajami zanieczyszczeń organicznych oraz ignorowanie specyficznych warunków, w jakich powstają określone substancje chemiczne. Należy zwracać uwagę na kontekst biologiczny i chemiczny, w jakim zjawiska te zachodzą, aby właściwie interpretować wyniki badań jakości wody.
