Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Zawód: Technik analityk
Z uwagi na niską zawartość żelaza w wodzie, najbardziej adekwatną metodą określania całkowitej ilości jonów żelaza(II) oraz (III) w próbkach wody pitnej jest
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Oznaczanie jonów żelaza(II) i (III) w próbkach wody pitnej za pomocą spektrofotometrycznego oznaczenia metodą rodankową jest uznaną metodą analityczną, która wykazuje wysoką czułość i selektywność. Metoda ta opiera się na reakcji rodanków z jonami żelaza(III), co prowadzi do powstania intensywnie zabarwionego kompleksu, który można łatwo zmierzyć za pomocą spektrofotometru. Często stosowana jest w laboratoriach analitycznych do monitorowania jakości wód pitnych, ponieważ pozwala na dokładne oznaczenie niskich stężeń żelaza, które mogą być szkodliwe dla zdrowia. W praktyce oznaczanie żelaza(III) w wodzie stosuje się w kontekście regulacji jakości wody, gdzie normy określają maksymalne dopuszczalne stężenia tego pierwiastka. Metoda rodankowa jest preferowana ze względu na jej prostotę i efektywność, co czyni ją standardem w badaniach wody, zgodnym z wytycznymi takich organizacji jak WHO i EPA.
Oznaczanie jonów żelaza(III) metodą argentometryczną, jak w przypadku zastosowania metody Mohra, nie jest odpowiednie do analizy wody pitnej ze względu na specyfikę tej metody, która opiera się na reakcji z jonami srebra. Metoda ta jest używana w oznaczaniu halogenków, ale nie sprawdza się przy pomiarach żelaza, ponieważ srebro nie reaguje jednoznacznie z tymi jonami, co może prowadzić do błędnych wyników. Również polarograficzne oznaczenie przy użyciu rodanku potasu ma swoje ograniczenia, zwłaszcza w kontekście niskich stężeń żelaza, gdzie sygnał może być zbyt mały do precyzyjnego pomiaru. Zastosowanie przełamania potencjału to technika, która w praktyce może okazać się nieefektywna dla analiz wymagających dużej precyzji. Ponadto manganometryczne oznaczenie jonów żelaza(II) nie jest odpowiednią metodą, ponieważ utlenianie żelaza(II) do żelaza(III) jest wymagane przed analizą, co może prowadzić do strat i błędnych obliczeń. W wyniku tego, zastosowanie tych metod w kontekście analizy wody pitnej może prowadzić do poważnych błędów w wynikach, co w konsekwencji może wpłynąć na decyzje dotyczące jakości wody i potencjalne zagrożenia dla zdrowia publicznego.