Geofity to rośliny, które w swoim cyklu życiowym przechodzą przez fazy spoczynku, w trakcie których ich nadziemne części obumierają, a przetrwanie zapewniają podziemne organy, takie jak cebulki, bulwy czy kłącza. W lasach bukowych, które są typowe dla umiarkowanego klimatu Europy, geofity odgrywają kluczową rolę w ekosystemie, wykorzystując okresy, gdy korona drzew jest bez liści, aby maksymalnie wykorzystać światło słoneczne i składniki odżywcze. Przykładem geofitów są przylaszczki, śnieżyczki i zawilce, które kwitną wczesną wiosną, zanim liście buków zaczynają rozwijać się na dobre. Zastosowanie wiedzy na temat geofitów jest istotne w kontekście ochrony bioróżnorodności, planowania przestrzennego oraz zachowania naturalnych ekosystemów. Zgodnie z najlepszymi praktykami ochrony środowiska, zrozumienie roli tych roślin w lasach bukowych może wspierać działania na rzecz ich zachowania oraz rekultywacji terenów leśnych, co ma kluczowe znaczenie w obliczu zmian klimatycznych.
Sukulenty to rośliny przystosowane do warunków suchych, charakteryzujące się zdolnością do gromadzenia wody w swoich tkankach. Ich obecność w lasach bukowych byłaby nieadekwatna, ponieważ te lasy mają zupełnie inne warunki glebowe i klimatyczne, sprzyjające innym typom roślinności. Kserofity są roślinami przystosowanymi do życia w suchym środowisku, najczęściej występującymi w strefach półpustynnych i pustynnych, a nie w wilgotnych lasach bukowych. Z kolei hygrofity to rośliny preferujące wilgotne lub mokre środowiska, co również jest sprzeczne z charakterystyką lasów bukowych, które choć są wilgotne, nie są to tereny bagniste. Ponadto, geofity, takie jak przylaszczki czy śnieżyczki, które są kluczowymi przedstawicielami roślinności lasów bukowych, opierają się na cyklu życia, który umożliwia im przetrwanie w zmieniających się warunkach oświetleniowych. Wybór sukulentów, kserofitów lub hygrofitów zamiast geofitów może wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii botanicznej lub ogólnych zasad ekologii roślin. Kluczowe jest zatem zrozumienie, że każde z tych pojęć odnosi się do specyficznych adaptacji roślin, które są ściśle związane z ich środowiskiem, a błędne przypisanie ich do lasów bukowych prowadzi do nieprawidłowych wniosków o charakterystyce tego ekosystemu.