Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu

Wybór tawułki Arendsa (Astilbe arendsii) oraz bergeni sercolistnej (Bergenia cordifolia) nie jest odpowiedni do obsadzania brzegów zbiorników wodnych. Tawułka Arendsa jest rośliną preferującą gleby wilgotne, ale nie jest przystosowana do stałego kontaktu z wodą, co ogranicza jej zdolność do rozwoju w strefach wodnych. Jej podłoże wymaga drenażu, co czyni ją mniej adekwatną dla obszarów, gdzie woda jest w stałym kontakcie z roślinnością. Podobnie, bergenia jest rośliną, która najlepiej rośnie w cieniu i wilgotnych warunkach, ale nie jest przystosowana do wzrostu w wodzie. Rośliny te mogą być stosowane w ogrodach wodnych jako akcenty, ale nie spełnią roli stabilizatorów brzegów ani nie poprawią jakości wody. Z kolei wybór funkii ogrodowej (Hosta sp.) oraz żurawki ogrodowej (Heuchera hybrida) także nie odpowiada na potrzeby strefy wodnej. Funki są roślinami preferującymi cień i umiarkowane wilgotne warunki, ale ich rosnące w środowisku lądowym korzenie nie będą miały wpływu na stabilizację brzegu wodnego. Żurawki są roślinami ozdobnymi, które nie mają zdolności do wpływania na ekosystem wodny. Wreszcie, języczka pomarańczowa (Ligularia dentata) i pełnik europejski (Trollius europaeus) preferują wilgotne, ale nie wodne miejsca. Rośliny te mogą nie przetrwać w strefach, gdzie występuje wysoka wilgotność przez długi czas. Wybierając rośliny do obsadzania brzegów i strefy wody płytkiej, należy kierować się ich zdolnościami do adaptacji do specyficznych warunków środowiskowych, co jest kluczowe dla zachowania równowagi ekosystemów wodnych.