Parki wielofunkcyjne stanowią istotny element terenów zieleni otwartej, dedykowanej wypoczynkowi czynnemu. Charakteryzują się różnorodnymi funkcjami, które sprzyjają aktywności fizycznej, rekreacji oraz integracji społecznej. Tego rodzaju parki zazwyczaj wyposażone są w ścieżki do spacerów i biegów, boiska sportowe, place zabaw oraz strefy do uprawiania sportów i gier zespołowych. Przykładem mogą być parki miejskie, w których można spotkać zarówno tereny do fitnessu, jak i obszary do relaksu czy organizacji wydarzeń kulturalnych. W kontekście standardów urbanistycznych, parki wielofunkcyjne powinny być projektowane w sposób zrównoważony, uwzględniający dostępność dla wszystkich grup wiekowych oraz osób z niepełnosprawnościami. Ich wielofunkcyjność sprawia, że przyciągają różnorodne grupy społeczne, co sprzyja budowaniu więzi społecznych oraz podnoszeniu jakości życia mieszkańców.
Wypoczynkiem czynnym na terenach zieleni otwartych nie są promenady miejskie ani bulwary nadrzeczne, które głównie pełnią funkcje spacerowe i rekreacyjne, ale niekoniecznie są przystosowane do intensywnej aktywności fizycznej. Promenady, choć atrakcyjne z punktu widzenia estetycznego i społecznego, często ograniczają się do przestrzeni do spacerów, co nie sprzyja różnorodnym formom aktywności sportowej. Bulwary nadrzeczne, podobnie, pełnią funkcję rekreacyjną, jednak ich projektowanie koncentruje się głównie na widokach i odpoczynku nad wodą, a nie na dostosowaniu do aktywności fizycznej. Skwery osiedlowe często mają charakter bardziej lokalny i są wykorzystywane do relaksu bez intensywnego wkomponowania w przestrzeń elementów sprzyjających sportowi. W kontekście urbanistyki oraz planowania przestrzennego, ważne jest rozróżnienie pomiędzy typami terenów zieleni, aby zaspokajać różnorodne potrzeby mieszkańców. Właściwe planowanie przestrzeni publicznych powinno uwzględniać mieszankę miejsc do aktywności fizycznej, społecznej interakcji i relaksu, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju miast. Typowe błędy myślowe pojawiają się w przypadku mylenia funkcji przestrzeni publicznych z ich formą, co prowadzi do niewłaściwego projektowania i użytkowania terenów zieleni.