Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Jakie drzewo jest rekomendowane do sadzenia wzdłuż dróg z uwagi na niewielkie wymagania, odporność na brak wody i zanieczyszczenia powietrza?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Klon pospolity (Acer platanoides) to doskonały wybór do nasadzeń przyulicznych z uwagi na swoje niewielkie wymagania oraz wyjątkową odporność na suszę i zanieczyszczenie powietrza. Jest to drzewo, które dobrze znosi trudne warunki miejskie, charakteryzujące się wysoką tolerancją na smog i zanieczyszczenia chemiczne, co czyni je idealnym kandydatem do urbanistycznych projektów zieleni. Klon pospolity jest również drzewem szybko rosnącym, co przyspiesza proces stworzenia zielonej przestrzeni w miastach. Dodatkowo, jego gęsta korona oraz rozłożyste gałęzie zapewniają cień, co jest istotne w kontekście poprawy mikroklimatu miejskiego. W praktyce wiele miast w Europie wdraża standardy dotyczące wyboru roślinności, które rekomendują klon pospolity jako jedno z preferowanych drzew w strefach miejskich, co potwierdzają liczne badania nad wpływem roślinności na jakość powietrza oraz estetykę przestrzeni publicznych.
Olcha czarna (Alnus glutinosa), świerk pospolity (Picea abies) oraz jodła pospolita (Abies alba) to gatunki, które nie są optymalne do sadzenia przy ulicach w miastach. Olcha czarna, choć ma pewne walory ekologiczne, preferuje wilgotniejsze siedliska i nie radzi sobie dobrze w warunkach miejskich, gdzie zanieczyszczenie powietrza oraz ubogie gleby stają się poważnym problemem. W przypadku świerka pospolitego, jego potrzeby dotyczące podłoża i wilgotności są znaczące, a także jest on bardziej narażony na szkodniki i choroby w miejskim środowisku, co może prowadzić do problemów związanych z utrzymaniem zdrowych drzew. Jodła pospolita również wymaga specyficznych warunków glebowych i nie toleruje zanieczyszczeń powietrza tak dobrze jak klon pospolity. Typowym błędem w rozumieniu wyboru drzew do nasadzeń miejskich jest kierowanie się jedynie estetyką lub lokalnym występowaniem gatunków, a nie ich przystosowaniem do trudnych warunków życia w mieście. Właściwy dobór drzew do przestrzeni miejskiej powinien opierać się na ich zdolności do przetrwania w zanieczyszczonym środowisku oraz na ich zastosowalności w kontekście poprawy jakości życia mieszkańców.