Przystosowanie zabytku do zmiany sposobu użytkowania nie jest klasyczną formą konserwacji, ponieważ ta ostatnia koncentruje się głównie na zachowaniu substancji zabytkowej oraz na jej ochronie przed degradacją. Konserwacja zabytków obejmuje różne działania, takie jak zabezpieczanie struktury, zapewnienie odpowiednich warunków atmosferycznych oraz podejmowanie kroków w celu utrzymania oryginalnych cech i walorów estetycznych. Przykładem prawidłowej konserwacji może być renowacja malowidła ściennego, gdzie zachowuje się oryginalne farby i techniki, a jedynie usuwa się zanieczyszczenia. W praktyce, działania konserwatorskie powinny być zgodne z wytycznymi Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków (ICOMOS), które podkreślają znaczenie zachowania autentyczności i integralności zabytków. Wszelkie zmiany w sposobie użytkowania zabytków powinny być dokładnie przemyślane i zrealizowane w sposób, który nie narusza jego wartości kulturowych ani estetycznych.
Działania mające na celu doprowadzenie zabytku do postaci najlepiej ukazującej jego walory, przywracanie brakujących części oraz dbałość o to, aby substancja zabytkowa nie ulegała niszczeniu, są kluczowymi elementami konserwacji. W praktyce, podejścia te są często mylone z przystosowaniem obiektu do nowych funkcji. Zmiana sposobu użytkowania zabytku może prowadzić do jego nieodwracalnej degradacji, jeśli nie jest przeprowadzana z zachowaniem zasad konserwatorskich. Typowym błędem jest przyjmowanie, że zmiany mogą być dokonywane bez dokładnej analizy wpływu na zabytkową substancję. Takie podejście może skutkować ingerencją w oryginalne elementy zabytku, co narusza zasady ochrony dziedzictwa kulturowego. W kontekście konserwacji, ważne jest przestrzeganie międzynarodowych standardów, takich jak zasady zawarte w Karcie Weneckiej, które podkreślają konieczność minimalizowania interwencji oraz dążenie do zachowania autentyczności obiektów. Zachowanie substancji zabytkowej w odpowiednim stanie to fundament każdej prawidłowej konserwacji, co sprawia, że zmiana przeznaczenia powinna być traktowana z największą ostrożnością i starannością.