Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Jaką formę zadrzewień powinno się wybrać, projektując główny element kompozycyjny w ogrodzie?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór formy solitera jako dominanty kompozycyjnej we wnętrzu ogrodowym jest najbardziej odpowiedni, ponieważ soliter to pojedyncza roślina, która przyciąga uwagę dzięki swojej formie, wielkości lub kolorystyce. Umożliwia to stworzenie punktu centralnego, wokół którego można organizować inne elementy ogrodu, takie jak rabaty kwiatowe czy ścieżki. Przykładem może być umiejscowienie dużego drzewa, na przykład dębu lub jodły, które wznosi się nad otoczeniem, dodając ogrodowi majestatyczności. W praktyce projektowania ogrodowego, zastosowanie solitera często wiąże się z przemyślanym doborem gatunku rośliny, która najlepiej wkomponuje się w estetykę ogrodu, uwzględniając także wymagania glebowe i świetlne. Standardy projektowania ogrodów, takie jak te opisane w normach z zakresu architektury krajobrazu, podkreślają znaczenie formy solitera w kontekście tworzenia przestrzeni, która jest zarazem funkcjonalna i estetyczna. Ponadto, soliter może być wykorzystywany do wyeksponowania konkretnego miejsca w ogrodzie, np. miejsca wypoczynku, co zwiększa jego atrakcyjność.
Aleje, grupy oraz żywopłoty są formami zadrzewień, które w różny sposób wpływają na kompozycję ogrodu, ale żaden z tych typów nie spełnia funkcji dominanty kompozycyjnej tak skutecznie, jak soliter. Aleja to szereg drzew posadzonych w linii, co może tworzyć wrażenie tunelu, ale nie koncentruje uwagi na pojedynczym punkcie. W kontekście projektowania ogrodów, aleje stosowane są głównie do tworzenia dróg dojazdowych lub spacerowych, co może odwracać uwagę od centralnego miejsca w ogrodzie, a nie stanowić jego istoty. Grupy drzew tworzą z kolei zbiory roślin, które współdziałają ze sobą, tworząc naturalnie wyglądające skupiska, ale również nie przyciągają wzroku w sposób, w jaki robi to soliter. Żywopłot natomiast, wykorzystany do oddzielania przestrzeni lub tworzenia intymności, pełni funkcję bardziej praktyczną niż estetyczną, a jego rola jako dominanta kompozycyjna jest ograniczona. W tym kontekście, typowe błędy myślowe polegają na myleniu funkcji estetycznej z praktyczną oraz na niewłaściwym rozumieniu tego, co oznacza dominanta kompozycyjna w krajobrazie ogrodowym. Aby skutecznie tworzyć przestrzenie, które są zharmonizowane i przyciągające uwagę, projektanci powinni dążyć do wyodrębnienia pojedynczych, wyrazistych elementów w ogrodzie, co w przypadku podanych form zadrzewień nie jest osiągalne.