Fungicydy to grupa środków ochrony roślin, które są specjalnie zaprojektowane do zwalczania chorób grzybowych. Działają na różne etapy rozwoju grzybów, w tym na ich zarodniki oraz na dorosłe formy, co czyni je skutecznymi w ochronie roślin przed infekcjami. Przykłady fungicydów obejmują substancje czynne, takie jak azoksystrobina, tebuconazol czy mankozeb, które są powszechnie stosowane w uprawach takich jak pszenica, jabłonie czy winorośl. W praktyce stosowanie fungicydów powinno być oparte na monitorowaniu stanu zdrowia roślin oraz prognozowaniu wystąpienia chorób, co pozwala na skuteczniejsze i bardziej oszczędne ich użycie. Standardy i dobre praktyki w ochronie roślin zalecają stosowanie fungicydów zgodnie z zaleceniami producentów oraz uwzględnianie ich wpływu na środowisko. Dzięki właściwemu stosowaniu fungicydów można znacząco poprawić plon oraz jakość upraw, minimalizując ryzyko rozprzestrzenienia się chorób grzybowych.
Akarycydy, herbicydy i moluskocydy to inne grupy pestycydów, które mają na celu zwalczanie różnych szkodników i roślin, ale nie są odpowiednie do walki z chorobami grzybowymi. Akarycydy są stosowane w celu zwalczania roztoczy, które mogą powodować uszkodzenia roślin, ale nie mają wpływu na patogeny grzybowe. Użycie akarycydów w przypadku wystąpienia chorób grzybowych jest nieefektywne, ponieważ nie oddziałują one na grzyby, a ich stosowanie może prowadzić do zbędnych kosztów i obciążeń dla środowiska. Herbicydy, z drugiej strony, są środkami stosowanymi do zwalczania chwastów, co oznacza, że są nieprzydatne w kontekście chorób grzybowych. Skupienie się na herbicydach w walce z grzybami może prowadzić do pominięcia zasadniczych problemów i przyczyniać się do pogorszenia zdrowia roślin. Moluskocydy służą do zwalczania mięczaków, takich jak ślimaki, i podobnie jak akarycydy oraz herbicydy, nie mają zastosowania w ochronie przed chorobami grzybowymi. Typowym błędem przy wyborze środków ochrony roślin jest nieznajomość specyfiki różnych grup pestycydów oraz ich przeznaczenia. Dlatego tak istotne jest, aby w procesie podejmowania decyzji o ochronie roślin opierać się na rzetelnej wiedzy oraz dobrze zdefiniowanych standardach, co pozwala na skuteczniejsze i bardziej odpowiedzialne zarządzanie uprawami.