Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu

Graby oraz dęby, choć są wartościowymi drzewami w ekosystemie leśnym, nie są najlepszymi kandydatami do sadzenia na brzegach cieków wodnych, szczególnie w kontekście erozji. Ich korzenie nie mają takiej elastyczności jak korzenie wierzby, co ogranicza ich zdolność do stabilizacji brzegów. Głogi i śliwy również nie są optymalne, ponieważ nie posiadają charakterystyki, która sprzyjałaby przeciwdziałaniu erozji, a ich wzrost jest znacznie wolniejszy. Buki i klony, mimo że są pięknymi drzewami, również nie są przystosowane do warunków wilgotnych, jakie panują wzdłuż cieków wodnych. Typowym błędem w myśleniu o doborze roślinności na brzegi jest skoncentrowanie się na ich atrakcyjności wizualnej, a nie na ich funkcjonalności. Ważne jest, aby przy doborze roślin kierować się ich właściwościami ekologicznymi oraz przystosowaniem do lokalnych warunków, co jest kluczowe w praktykach ochrony środowiska. Znajomość biologii roślin oraz ich interakcji z otoczeniem pozwala na skuteczniejsze podejście do tematu ochrony brzegów, gdzie dobór odpowiednich gatunków może znacząco wpłynąć na efektywność działań zapobiegających erozji.