Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu

Oliwnik wąskolistny oraz bez czarny nie są optymalnymi wyborami do układów alejowych. Oliwnik, mimo że jest rośliną odporną na trudne warunki, nie spełnia wymagań estetycznych i funkcjonalnych dla alei, gdyż jego pokrój jest zbyt nieregularny, a kwitnienie nie jest na tyle efektowne, by przyciągać uwagę. Bez czarny, z kolei, ma tendencję do szybkiego wzrostu, co nie jest korzystne w przestrzeni alei, gdzie wymagany jest bardziej kontrolowany rozwój roślinności. Jarząb pospolity w odmianie Pendula, mimo że ma ciekawe walory wizualne, nie jest wystarczająco odporny na niekorzystne warunki miejskie, takie jak zanieczyszczenia czy ograniczona przestrzeń korzeniowa. Brzoza karłowata, z uwagi na swój niski wzrost, również nie nadaje się do alei, w której poszukuje się drzew o większej wysokości, zapewniających cień i estetykę. Wierzba płacząca to kolejna roślina, której stosowanie w alejach może być problematyczne z powodu jej dużych wymagań wodnych oraz kruszejących gałęzi, które mogą powodować zagrożenie w przestrzeni publicznej. Cis pospolity, pomimo swojej eleganckiej formy, jest rośliną wolno rosnącą, co czyni go mniej praktycznym wyborem w kontekście tworzenia alej, gdzie kluczowa jest szybkość uzyskania efektu wizualnego oraz funkcjonalnego. Warto zatem stosować się do sprawdzonych praktyk w zakresie doboru gatunków, które łączą estetykę, funkcjonalność i odporność na trudne warunki życia.