Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Jakie gatunki roślin są rekomendowane do uprawy w szkółce usytuowanej na terenach o podmokłych glebach?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Olsza czarna (Alnus glutinosa) oraz dereń biały (Cornus alba) to rośliny, które doskonale radzą sobie w warunkach gleb podmokłych. Olsza czarna jest gatunkiem drzewiastym, który naturalnie występuje w strefach wilgotnych, wzdłuż brzegów rzek czy w miejscach z podwyższonym poziomem wód gruntowych. Dzięki swojej zdolności do formowania korzeni w gruncie ubogim w tlen, olsza czarna przyczynia się do stabilizacji zbiorników wodnych oraz poprawia jakość gleby poprzez wprowadzanie azotu. Z kolei dereń biały jest krzewem, który dobrze znosi podmokłe warunki i jest często stosowany w aranżacjach krajobrazowych oraz przy projektowaniu stref buforowych wzdłuż wód. Jego liście oraz pędy są cenione w horticulturze za estetykę oraz funkcjonalność. W kontekście praktycznym, uprawa tych roślin w szkółkach może przyczynić się do ochrony ekosystemów wodnych oraz zwiększenia bioróżnorodności lokalnych siedlisk, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju i zarządzania środowiskiem.
Wybór bożodrzewu gruczołkowatego i derenia jadalnego jako odpowiedzi na pytanie o rośliny do uprawy na glebach podmokłych jest nietrafiony. Bożodrzew gruczołkowaty (Ailanthus altissima) jest drzewem, które preferuje gleby dobrze drenowane i jest znane z agresywnego wzrostu oraz zdolności do zajmowania przestrzeni, co może prowadzić do wypierania rodzimych gatunków. Jego obecność w ekosystemie podmokłym mogłaby zaburzyć równowagę biologiczną, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Podobnie, dereń jadalny (Cornus mas) preferuje lżejsze, dobrze przepuszczalne gleby oraz nasłonecznione miejsca, co czyni go niewłaściwym wyborem do uprawy w warunkach podmokłych. W przypadku klonu polnego (Acer campestre) i perukowca podolskiego (Cotinus coggygria), oba te gatunki są ogólnie przystosowane do różnorodnych warunków glebowych, ale nie wykazują specjalnych adaptacji do wilgotnych siedlisk. Klon tatarski (Acer tataricum) oraz szczodrzeniec wczesny (Cytisus praecox) również nie są optymalnym wyborem do gleb podmokłych, gdyż wolą bardziej suche, dobrze przepuszczalne podłoża. Wybierając rośliny do uprawy w trudnych warunkach, warto kierować się ich naturalnymi siedliskami oraz adaptacjami ekologicznymi, co powinno być kluczowym kryterium w procesie prognostycznym dla sukcesu upraw.