Magnolia to roślina, która nie jest zalecana do uprawy polowej w północno-wschodniej Polsce ze względu na jej wymagania klimatyczne oraz preferencje glebowe. Magnolia preferuje umiarkowany klimat, ciepłe lata oraz osłonięte miejsca, co jest trudne do osiągnięcia w regionach o surowszym klimacie, gdzie występują mroźne zimy i niezbyt długie okresy wegetacyjne. W dodatku, magnolie mają specyficzne wymagania co do struktury gleby, które powinny być lekko kwaśne, żyzne i dobrze przepuszczalne. W praktyce oznacza to, że uprawa tej rośliny w polu może prowadzić do stanu, w którym nie będzie ona rozwijała się prawidłowo, a nawet może obumrzeć. Dla osób zainteresowanych uprawą roślin ozdobnych w tym regionie, lepszym wyborem mogą być gatunki bardziej odporne na trudne warunki klimatyczne, takie jak jałowce czy lilaki, które lepiej znoszą niskie temperatury oraz są bardziej przystosowane do lokalnych warunków glebowych.
Klon, żywotnik i sosna to rośliny, które mają większą tolerancję na trudne warunki klimatyczne, typowe dla północno-wschodniej Polski. Klon, zwłaszcza klon zwyczajny, jest drzewem o dużej odporności na niskie temperatury oraz różnorodne typy glebowe, a jego liście w pełni sezonu wegetacyjnego przyczyniają się do poprawy jakości gleby poprzez zwiększenie jej żyzności. Żywotnik, znany również jako tuja, to roślina iglasta, która dobrze znosi zmienne warunki pogodowe i często jest wykorzystywana do żywopłotów, co czyni go praktycznym wyborem w warunkach ogrodowych. Sosna, z kolei, jest jednym z najpopularniejszych gatunków drzew w Polsce, ze względu na swoją odporność na zanieczyszczenia oraz zdolność do wzrostu na ubogich glebach. Wybierając te rośliny do uprawy w północno-wschodniej części Polski, można zapewnić sobie lepsze efekty wizualne oraz większą trwałość nasadzeń. Warto jednak zwrócić uwagę na lokalne warunki glebowe oraz klimatyczne, aby uniknąć błędów w doborze roślin, które mogą prowadzić do ich słabej kondycji lub obumierania. Słabe zrozumienie specyfiki lokalnego klimatu oraz wymagań poszczególnych gatunków roślin może skutkować nietrafionymi decyzjami, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do strat finansowych i czasowych.