Miejsce upraw warzyw, ziół i drzew owocowych w tylnej części ogrodu zaliczane jest do strefy użytkowej, ponieważ jego głównym celem jest produkcja żywności oraz aktywne użytkowanie przestrzeni w sposób praktyczny. Strefa użytkowa w ogrodzie obejmuje elementy, które są używane do codziennych czynności, takich jak uprawa roślin, które mogą być spożywane. W projektowaniu ogrodów zgodnie z zasadami permakultury, zaleca się tworzenie takich stref, które umożliwiają efektywne wykorzystanie dostępnej przestrzeni oraz zasobów. Przykłady dotykające strefy użytkowej to warzywniki, ogródki ziołowe czy sady, które nie tylko pełnią funkcję estetyczną, ale przede wszystkim praktyczną. Dobrą praktyką jest planowanie tych stref w taki sposób, aby były one łatwo dostępne, co sprzyja regularnemu dbaniu o rośliny oraz zbieraniu plonów, a także sprzyja zdrowemu stylowi życia poprzez promowanie aktywności fizycznej na świeżym powietrzu.
Izolacyjna, rekreacyjna oraz reprezentacyjna strefa ogrodu są koncepcjami, które w praktyce nie mogą być zastosowane do określenia miejsca, gdzie uprawiane są warzywa, zioła i drzewa owocowe. Strefa izolacyjna przede wszystkim odnosi się do obszarów mających na celu separację od innych przestrzeni, co może obejmować naturalne lub sztuczne przeszkody, jednak nie jest to przestrzeń, która sprzyja uprawom roślin. Wiele osób myli strefę rekreacyjną z użytkową, sądząc, że ogrody warzywne mogą pełnić również funkcję relaksacyjną, co jest zachwianiem równowagi między estetyką a funkcjonalnością. Oczywiście, strefy rekreacyjne mogą zawierać elementy takie jak altany czy przestrzenie do wypoczynku, ale nie zmienia to faktu, że ich głównym celem jest relaks, a nie produkcja żywności. Wreszcie, strefa reprezentacyjna kojarzy się z projektowaniem ogrodów pod kątem wizualnego wrażenia oraz estetyki, co również nie jest zgodne z funkcją użytkową przestrzeni, gdzie uprawiane są rośliny do spożycia. Kluczowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie funkcji i celów różnych stref ogrodowych, co prowadzi do nieodpowiednich konkluzji dotyczących ich przeznaczenia.