Odpowiedź japońskiego stylu ogrodu jest poprawna, ponieważ na zdjęciu wyraźnie dostrzegamy charakterystyczne elementy, które definiują ten styl. Japońskie ogrody często charakteryzują się harmonią z naturą, co przejawia się w zastosowaniu naturalnych kształtów oraz odpowiedniego doboru roślinności. Kamienne latarnie, które można zauważyć na rysunku, są typowym elementem architektury ogrodowej w Japonii, symbolizującym światło i orientację. Dodatkowo, przycinane krzewy oraz nieregularne kształty rabat podkreślają dążenie do uzyskania naturalnego wyglądu. W kontekście projektowania ogrodów japońskich ważne jest również zastosowanie wody, która jest istotnym elementem w tworzeniu przestrzeni relaksacyjnych, takich jak stawy czy strumienie. Praktyka ta związana jest z filozofią zen oraz medytacją, co sprawia, że japońskie ogrody są miejscem do wyciszenia oraz refleksji. Te wszystkie cechy czynią z ogrodu japońskiego unikalną przestrzeń, która może inspirować projektantów krajobrazu na całym świecie, promując ideę harmonijnego współistnienia z naturą.
Odpowiedzi wskazujące na amerykański, angielski czy mauretański styl ogrodu są niepoprawne z kilku kluczowych względów. Amerykańskie ogrody często charakteryzują się dużą różnorodnością roślinności oraz formalnymi aranżacjami, które mogą nie odnosić się do naturalnego harmonijnego wyglądu, ale zamiast tego ukierunkowane są na funkcjonalność i łatwość w utrzymaniu. W ogrodach angielskich z kolei zauważamy tendencję do tworzenia naturalnych krajobrazów, jednak skupiają się one na uporządkowanej kompozycji i zastosowaniu angielskich roślin, co uwydatnia ich podział na różne strefy. Mauretańskie ogrody, choć również piękne, opierają się na zupełnie innej estetyce, z dominującymi elementami architektury, takimi jak fontanny i mozaiki, które nie są obecne w ogrodach japońskich. Typowym błędem w analizie stylów ogrodowych jest pomijanie kontekstu kulturowego oraz filozoficznego, który kryje się za ich projektowaniem. W przypadku ogrodów japońskich, ich estetyka jest ściśle związana z duchowością oraz ideami zen, które promują ciszę i kontemplację, co jest zupełnie inne od podejścia zachodniego, które często kładzie nacisk na widowiskowość i różnorodność. Takie uproszczenia oraz ignorowanie istotnych różnic kulturowych prowadzą do błędnych wniosków na temat charakterystyki i funkcji różnych stylów ogrodowych.
