Ogrody botaniczne są klasyfikowane jako tereny zieleni o specjalnym przeznaczeniu, ponieważ ich głównym celem jest kolekcjonowanie, ochronę, badanie i prezentację roślinności. W odróżnieniu od parków czy ogrodów publicznych, które służą głównie rekreacji i wypoczynkowi, ogrody botaniczne pełnią istotną rolę w edukacji ekologicznej oraz zachowaniu bioróżnorodności. Zawierają one często unikalne gatunki roślin, które mogą być rzadkie lub zagrożone wyginięciem. Przykładami ogrodów botanicznych są Ogród Botaniczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Ogród Botaniczny PAN w Powsinie, gdzie prowadzone są badania naukowe oraz programy ochrony przyrody. Zgodnie z międzynarodowymi standardami, ogrody botaniczne mają także obowiązek prowadzenia działań na rzecz zrównoważonego rozwoju i edukacji społeczeństwa w zakresie ochrony środowiska. Ich znaczenie wykracza poza estetykę, skupiając się na wartości edukacyjnej i ochronnej, co czyni je miejscami o wysokiej wartości kulturowej i naukowej.
Odpowiedzi wskazujące na tereny zieleni towarzyszące obiektom usług kulturalno-społecznych, gospodarki ogrodniczej, rolnej i leśnej oraz otwarte wypoczynku biernego i czynnego mogą prowadzić do nieporozumień w zakresie klasyfikacji obiektów zieleni. Tereny towarzyszące obiektom usług kulturalnych nie są głównie nastawione na ochronę i edukację w zakresie roślin, lecz na wspieranie działalności rekreacyjnych i kulturalnych, co stawia je w innej kategorii. Z kolei tereny związane z gospodarką ogrodniczą, rolnej i leśnej koncentrują się na produkcji roślin i surowców, a nie na ich ochronie i badaniu, co jest kluczowym aspektem ogrodów botanicznych. Odpowiedzi związane z otwartym wypoczynkiem odnoszą się do miejsc, które umożliwiają rekreację, ale nie mają na celu naukowego badania roślinności czy ochrony gatunków. Tego rodzaju pomyłki mogą wynikać z mylnego utożsamienia ogrodów botanicznych z innymi rodzajami terenów zielonych, które różnią się funkcjami i celami. Kluczowe jest zrozumienie, że ogrody botaniczne są instytucjami o charakterze naukowym i ochronnym, a ich klasyfikacja jako terenów specjalnego przeznaczenia odzwierciedla ich unikalną rolę w zachowaniu bioróżnorodności i edukacji ekologicznej.