Kannę umieszcza się w centralnej części kwietnika ze względu na jej wyjątkowe walory estetyczne oraz wymagania dotyczące wzrostu. Kanna, jako roślina o dużych, dekoracyjnych liściach i efektownych kwiatach, stanowi naturalne centrum uwagi w kompozycji. Ze względu na swoją wysokość i masywność, dobrze komponuje się z niższymi roślinami, takimi jak lobelia, szałwia czy aksamitka, które zajmują zewnętrzne strefy kwietnika. W praktyce, umieszczając kannę w środku, można stworzyć harmonijny, wielowarstwowy efekt, w którym rośliny o różnej wysokości i pokroju podkreślają swoje atuty. Ważne jest również, aby pamiętać o odpowiednich warunkach uprawy kanny, które preferuje słoneczne stanowisko oraz glebę dobrze przepuszczalną. Dzięki takiemu umiejscowieniu można również efektywnie wykorzystać przestrzeń, co jest zgodne z zasadami nowoczesnego projektowania ogrodów. Efektem będzie nie tylko estetycznie przyjemny widok, ale również zdrowy wzrost roślin poprzez odpowiednie wykorzystanie światła i przestrzeni.
Wybór innych roślin do umieszczenia w centralnej części kwietnika, takich jak aksamitka, lobelia czy szałwia, jest powszechnym błędem wynikającym z niewłaściwego podejścia do zasad projektowania przestrzeni zielonej. Aksamitka, mimo że jest atrakcyjna, ma niewielkie rozmiary i niezbyt wyrazistą formę, co sprawia, że nie podkreśli ona w odpowiedni sposób kompozycji. Umieszczenie jej w środku kwietnika sprawiłoby, że centralny punkt kompozycji zniknąłby, a cała aranżacja straciłaby na dynamice i atrakcyjności. Z kolei lobelia, choć niektóre jej odmiany mogą mieć ciekawe kolory, również nie jest przystosowana do pełnienia roli rośliny dominującej, a jej niski wzrost sprawia, że w centralnym miejscu zostanie przytłoczona przez wyższe rośliny. Szałwia, będąc rośliną o średnim wzroście, nie ma wystarczającej masy wizualnej, aby skutecznie dominować w kwietniku i byłaby bardziej odpowiednia jako obwódkowa roślina niż centralny element. Takie błędne decyzje w projektowaniu mogą prowadzić do nieharmonijnych kompozycji, które nie tylko nie spełniają oczekiwań estetycznych, ale także mogą negatywnie wpływać na zdrowie roślin, które nie będą miały wystarczającej ilości światła i przestrzeni do wzrostu. W kontekście dobrych praktyk w projektowaniu ogrodów, kluczowe jest zrozumienie roli i wzrostu każdej rośliny oraz ich wzajemnych relacji w kompozycji.