Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu

Wysadzanie tawuły japońskiej (Spiraea japonica), ligustru zwyczajnego (Ligustrum vulgare) oraz bukszpanu wieczniezielonego (Buxus sempervirens) może wydawać się odpowiednie w kontekście zagospodarowania przestrzeni przy ścieżkach rowerowych, jednak każda z tych roślin ma swoje własne ograniczenia i problemy. Tawuła japońska, chociaż atrakcyjna wizualnie, jest rośliną, która może być inwazyjna, a jej ekspansywność może prowadzić do zarośnięcia szlaków, co z kolei ogranicza przestrzeń do poruszania się. Ligustr zwyczajny, znany z swojej odporności i łatwości w uprawie, również może stać się problematyczny, ponieważ jego jagody są szkodliwe dla niektórych zwierząt, co wpływa na lokalny ekosystem. Dodatkowo, ligustr może zdominować tereny, co prowadzi do obniżenia różnorodności biologicznej. Z kolei bukszpan wieczniezielony, choć cenny w ogrodnictwie, jest podatny na szkodniki, takie jak ćma bukszpanowa, co może wprowadzić dodatkowe problemy do otoczenia. W kontekście projektowania przestrzeni publicznych, kluczowe jest unikanie roślin, które mogą stać się inwazyjne, ograniczające, a także wpływające negatywnie na bioróżnorodność. Zamiast tego, warto skupić się na lokalnych gatunkach, które są bardziej adaptowane do warunków środowiskowych i wspierają lokalne ekosystemy.