Alpinarium to specjalistyczny teren, który został zaprojektowany w celu uprawy roślin wysokogórskich, często w kontekście naukowym i edukacyjnym. Umożliwia on hodowlę roślin z różnych stref klimatycznych, co jest istotne dla badań nad ich adaptacją oraz dla ochrony bioróżnorodności. Alpinaria są często wykorzystywane w ogrodach botanicznych oraz w instytucjach edukacyjnych, gdzie pełnią rolę miejsc do nauki o ekosystemach górskich. Przykłady zastosowania alpinarium obejmują badania nad wpływem zmian klimatycznych na roślinność górską oraz edukację w zakresie ochrony środowiska. W standardach ogrodniczych, alpinaria powinny być zaprojektowane z uwzględnieniem naturalnych warunków występowania roślin, co zwiększa ich szanse na przetrwanie i rozmnażanie. Odpowiednie nawadnianie, dobór podłoża oraz ekspozycja na światło są kluczowe dla sukcesu alpinarium, co podkreśla znaczenie wiedzy botanicznej w jego projektowaniu i utrzymaniu.
Oranżeria jest strukturą służącą do uprawy roślin tropikalnych i subtropikalnych, a jej głównym celem jest ochrona roślin przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Główną funkcją oranżerii jest zatem stworzenie kontrolowanego mikroklimatu, który sprzyja wzrostowi konkretnych gatunków roślin. Z drugiej strony, rosarium to ogród stworzony specjalnie dla róż, często obejmujący różnorodne odmiany i gatunki, z naciskiem na ich estetyczny wygląd i różnorodność. Takie miejsca są projektowane głównie w celu prezentacji tych roślin, a nie do prowadzenia badań naukowych. Patio, z kolei, to przestrzeń na świeżym powietrzu, zazwyczaj w obrębie zabudowy, służąca do relaksu i wypoczynku, nie mająca związku z uprawą roślin wysokogórskich. Typowym błędem jest mylenie alpinarium z tymi innymi typami ogrodów, co wynika często z nieznajomości specyfiki różnych rodzajów ogrodów. Alpinarium wyraźnie skupia się na roślinach z górskich ekosystemów, a jego konstrukcja jest dostosowana do specyficznych potrzeb tych roślin, co różni je od oranżerii, rosarium czy patio.