Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Kompozycja, w której na jednej osi znajdują się: zespół dziedzińców wprowadzających, pałac oraz salon ogrodowy (tzw. entre cour et jardin), spotykana jest w ogrodach
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Układ kompozycyjny, w którym na jednej osi zlokalizowane są zespół dziedzińców wprowadzających, pałac i salon ogrodowy, jest charakterystyczny dla ogrodów barokowych. W tym stylu ogrodowym, zaprojektowanym w XVII i XVIII wieku, istotna jest perfekcyjna symetria oraz hierarchiczna organizacja przestrzeni. Przykładem takiego rozwiązania jest ogród w Wersalu, który doskonale ilustruje koncepcję entre cour et jardin, gdzie dziedzińce pełnią rolę przejścia między częścią reprezentacyjną a ogrodem. W ogrodach barokowych dominują również elementy takie jak fontanny, rzeźby oraz starannie uformowane alejki, które prowadzą do różnych części ogrodu, co zwiększa dramatyzm i teatralność przestrzeni. Zastosowanie takich układów kompozycyjnych w praktyce projektowej wpływa na sposób postrzegania przestrzeni oraz doświadczania ogrodu, co stanowi jeden z kluczowych aspektów projektowania krajobrazu w tym okresie.
Wybór odpowiedzi sentymentalnych jako poprawnej jest mylny, ponieważ ten styl ogrodowy nie odnosi się do układów kompozycyjnych typowych dla epok barokowych. Ogrody sentymentalne, które powstały w XVIII wieku, charakteryzują się bardziej naturalistycznym podejściem, z akcentem na emocje i osobiste doznania. W przeciwieństwie do rygorystycznej symetrii baroku, ogrody te zazwyczaj nie mają wyraźnie zdefiniowanych osi kompozycyjnych, a ich kształt jest bardziej swobodny i organiczny. Z kolei odpowiedź renesansowe, nawiązująca do ogrodów z okresu XV i XVI wieku, również jest niewłaściwa. Renesansowe ogrody kładły nacisk na harmonię i proporcje, a ich układy były bardziej geometryczne, jednak nie zawierały układów kompozycyjnych między dziedzińcami, pałacem a ogrodem w takim sensie, jak w baroku. Wybór średniowiecznych ogrodów jako odpowiedzi jest również błędny, ponieważ w tym okresie dominowały ogrody klasztorne, które były zorganizowane w oparciu o funkcjonalność, a nie estetykę przestrzenną. W średniowieczu ogrody były zazwyczaj zamkniętymi przestrzeniami przeznaczonymi na uprawy ziół i warzyw, a ich kompozycja różniła się od późniejszych stylów. Typowe pomyłki przy wyborze niepoprawnych odpowiedzi wynikają z braku zrozumienia specyficznych charakterystyk i kontekstów epok historycznych oraz ich wpływu na projektowanie ogrodów.