Prawidłowa odpowiedź to 130 cm, co jest standardową wysokością, na której dokonuje się pomiaru obwodu lub średnicy pnia drzewa w celach inwentaryzacyjnych. W praktyce pomiar ten wykonuje się na wysokości 1,3 metra (130 cm) nad poziomem gruntu, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami oraz zaleceniami organizacji zajmujących się zarządzaniem zasobami leśnymi. Pomiar na tej wysokości pozwala na ujednolicenie danych, co jest istotne przy porównywaniu wyników między różnymi badaniami oraz przy prowadzeniu ewidencji drzewostanów. Umożliwia to również zastosowanie wyników w modelach wzrostu drzew oraz przy ocenie jakości i zdrowotności drzew. Ponadto, pomiar 130 cm jest praktyczny, ponieważ unika wpływu na wyniki pomiarów, który mogłyby mieć różnice w wysokości, na której rosną młodsze lub starsze drzewa. W kontekście zarządzania lasami, stała wysokość pomiaru jest kluczowym elementem pozwalającym na monitorowanie zmian w ekosystemie leśnym oraz ocenę wpływu czynników zewnętrznych na biocenozę.
Pomiar obwodu lub średnicy pnia drzewa na wysokościach innych niż 130 cm może prowadzić do wielu błędów i nieścisłości w inwentaryzacji. Przykładowo, pomiar na wysokości 40 cm jest niewłaściwy, ponieważ na takiej wysokości pień drzewa może być jeszcze zbyt wąski, a jego rozwój nie jest reprezentatywny dla całego drzewa. Niskie pomiary mogą również nie uwzględniać naturalnych deformacji pnia, takich jak gałęzie czy zgrubienia, które mogą występować w dolnej części. Mierzenie na wysokości 100 cm również jest problematyczne, ponieważ nie jest to standardowa praktyka, co może prowadzić do trudności w porównywaniu wyników z innymi badaniami. Wysokości 150 cm z kolei mogą być stosowane w szczególnych przypadkach, ale nie są one powszechnie akceptowane w standardowych inwentaryzacjach. Właściwe podejście do pomiaru jest kluczowe, aby uzyskać spójne i rzetelne dane, które są niezbędne w zarządzaniu zasobami leśnymi oraz przy ocenie stanu zdrowia i wzrostu drzew. Ignorowanie standardowych praktyk pomiarowych może wprowadzać niepotrzebne błędy, które w dłuższej perspektywie wpływają na zarządzanie środowiskiem leśnym oraz podejmowanie decyzji o gospodarce leśnej.