Odpowiedź, że zastosowanie zadrzewień w formie regularnych boskietów występuje w ogrodach barokowych, jest prawidłowa, ponieważ barok charakteryzuje się szczegółowym planowaniem przestrzennym oraz dążeniem do stworzenia harmonijnych, ale jednocześnie dramatycznych kompozycji. Boskiety, czyli zadrzewienia o regularnym układzie, wprowadzały do ogrodów barokowych elementy symetrii i porządku, co było zgodne z duchem tej epoki. Przykłady można znaleźć w takich ogrodach jak Wersal, gdzie boskiety stanowią istotny element kompozycji krajobrazowej. Regularne układy drzew i krzewów wspierały także idee monumentalności, które były kluczowe w baroku. Ponadto, dobrze zaplanowane boskiety miały na celu nie tylko estetykę, ale także funkcjonalność, umożliwiając tworzenie zacisznych miejsc do wypoczynku oraz pełniąc rolę tła dla rzeźb i fontann, co było zgodne z zasadami projektowania ogrodów w tym czasie.
Wybierając odpowiedzi dotyczące ogrodów romantycznych, średniowiecznych czy klasycystycznych, można napotkać pewne nieporozumienia związane z charakterystyką i założeniami projektowymi tych stylów. Ogród romantyczny, który pojawił się później, stawiał na naturalizm i swobodny charakter przestrzeni, odrzucając formalność zadrzewień w formie regularnych boskietów. Jego celem była raczej chęć naśladowania natury i wprowadzenie elementów tajemniczości oraz nieprzewidywalności, a nie sztywny porządek. W średniowieczu z kolei ogrody były często zamkniętymi przestrzeniami, gdzie dominowały funkcjonalne aspekty, takie jak uprawa roślin użytkowych, co również nie sprzyjało wprowadzeniu zadrzewień w formie boskietów. Styl klasycystyczny, mimo że starał się nawiązać do form antycznych, również dążył do harmonii i proporcji, jednak jego podejście do zadrzewień różniło się od barokowego, skupiając się na monumentalnych alejach i prostych formach. Dlatego wybór odpowiedzi związanych z tymi stylami bazuje na błędnym rozumieniu ich charakterystyki oraz celów, jakie przyświecały ich projektowaniu.