Rozchodnik okazały (Sedum spectabile), zawciąg nadmorski (Armeria maritima) oraz rojnik pajęczynowaty (Sempervivum arachnoideum) to rośliny, które idealnie nadają się do ogrodów skalnych. Charakteryzują się one niskim wzrostem, co sprawia, że doskonale wkomponowują się w niewielkie przestrzenie i mniejsze zbiorniki, które często występują w takich ogrodach. Rozchodnik okazały jest znany ze swojej odporności na suszę, co czyni go idealnym wyborem na kamieniste podłoża, gdzie dostępność wody jest ograniczona. Zawciąg nadmorski, z kolei, preferuje piaszczyste oraz słoneczne miejsca, co czyni go doskonałym towarzyszem dla innych roślin w ogrodzie skalnym. Rojnik pajęczynowaty to roślina, która nie tylko pięknie wygląda, ale również skutecznie zatrzymuje wilgoć w glebie, co jest istotne w suchych warunkach. Dzięki tym cechom, te rośliny tworzą harmonijną kompozycję, która jest nie tylko estetyczna, ale również funkcjonalna w ogrodzie skalnym, spełniając jednocześnie wymagania związane z minimalną pielęgnacją i odpornością na niekorzystne warunki atmosferyczne.
Wybór roślin do ogrodów skalnych powinien być dokonany na podstawie ich adaptacji do trudnych warunków, jakie panują w takim środowisku. W przypadku pierwszej zestawionej grupy, parzydło leśne, prawoślaz różowy i jaśminowiec wonny są roślinami, które preferują bardziej żyzne i wilgotne gleby, co czyni je mało odpowiednimi do ogrodów skalnych. Parzydło leśne jest rośliną bylinową, która występuje w lasach i preferuje cień oraz wilgoć. Jego obecność w ogrodzie skalnym mogłaby prowadzić do nieodpowiednich warunków wzrostu. Podobnie prawoślaz różowy, chociaż piękny, wymaga większej ilości wody i żyznej gleby, co jest sprzeczne z założeniami ogrodu skalnego. Jaśminowiec wonny, jako krzew, również potrzebuje więcej miejsca i odpowiednich warunków glebowych, aby dobrze rosnąć. W przypadku trzeciej grupy, perukowiec podolski i bukszpan wieczniezielony są roślinami, które nie tylko są zbyt duże na typowy ogród skalny, ale także mają inne potrzeby glebowe. Perukowiec wymaga wilgotnych gleb i pełnego słońca, a bukszpan preferuje gleby żyzne i bogate w składniki odżywcze. Świerk biały odmiana Conica, chociaż stylowy, również nie jest najlepszym wyborem dla takiego środowiska. Ostatnia grupa roślin, w tym floks szydlasty oraz ligustr zwyczajny, również nie jest dostosowana do ciężkich warunków glebowych i suchych, które często panują w ogrodach skalnych. Floks szydlasty wymaga więcej wody niż to, co mogłoby zapewnić podłoże skalne, a ligustr jako krzew również potrzebuje więcej przestrzeni i odpowiednich warunków glebowych do wzrostu. Wybór roślin do ogrodów skalnych powinien zatem opierać się na ich zdolności do przetrwania w trudnych warunkach, co nie dotyczy wymienionych w niepoprawnych odpowiedziach roślin.