Brukowanie jest najtrwalszym sposobem umacniania brzegów zbiornika ze zmiennym poziomem lustra wody, ponieważ polega na tworzeniu struktury, która nie tylko wzmacnia brzegi, ale również minimalizuje erozję spowodowaną falowaniem i przepływem wody. W procesie brukowania wykorzystuje się specjalnie dobrane materiały, takie jak kamienie, betonowe elementy lub inne materiały budowlane, które są układane w sposób stabilny i odporny na zmienne warunki hydrologiczne. Dzięki temu, nawet przy dużych wahaniach poziomu wody, struktura utrzymuje swoją funkcjonalność i skutecznie chroni brzegi przed degradacją. Przykładem zastosowania brukowania jest umacnianie brzegów rzek i zbiorników wodnych, gdzie struktury te są często stosowane w projektach ochrony przed powodziami. Praktyki te są zgodne z normami inżynieryjnymi, które zalecają stosowanie trwałych rozwiązań w kontekście inżynierii wodnej. Dodatkowo, brukowanie może być estetyczne, co ma znaczenie w projektach rekreacyjnych, takich jak tereny nadmorskie czy parki.
Darniowanie, kołki drewniane i faszynowanie to techniki, które mogą być użyte w umacnianiu brzegów zbiorników, jednak mają swoje ograniczenia, które mogą sprawić, że nie będą one odpowiednie w przypadku zmiennego poziomu lustra wody. Darniowanie polega na zakryciu brzegów roślinnością, co w krótkim okresie może wydawać się skuteczne, ale jego trwałość jest ograniczona, zwłaszcza przy silnych falach lub w wyniku erozji. Woda może łatwo zmywać darń, a w przypadku niskiego poziomu wody rośliny mogą wysychać, co prowadzi do ich obumierania i utraty funkcji ochronnych. Kołki drewniane, choć mogą być stosowane jako wsparcie dla brzegów, są podatne na biodegradację i warunki atmosferyczne, co ogranicza ich żywotność i efektywność. Faszinowanie, z kolei, polega na układaniu gałęzi i innych materiałów naturalnych, ale również nie zapewnia trwałej ochrony brzegów w przypadku dużych wahań poziomu wody, a z czasem takie rozwiązanie może ulegać rozkładowi. W każdym z tych przypadków można zauważyć typowy błąd myślowy polegający na niedoszacowaniu siły, z jaką woda oddziałuje na brzegi zbiornika, co prowadzi do wyboru rozwiązań, które nie są wystarczająco wytrzymałe na zmieniające się warunki hydrogeologiczne.