Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu

Wybór drewna świerkowego na ogrodzenie, mimo iż jest popularny, nie jest najlepszym rozwiązaniem w kontekście długotrwałej trwałości. Świerkowe drewno jest stosunkowo miękkie, co sprawia, że jest bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne oraz gnicie. Jego naturalna odporność na czynniki atmosferyczne jest znacznie niższa w porównaniu do modrzewiowego. Ponadto, drewno brzozowe, mimo swojego estetycznego wyglądu, charakteryzuje się ograniczoną odpornością na wilgoć i ma skłonność do pękania, co czyni je nieodpowiednim materiałem do budowy ogrodzeń. Tak samo, drewno bukowe, które jest bardzo twarde i trwałe, nie sprawdza się w stosunkach zewnętrznych, ponieważ jest wrażliwe na zmiany wilgotności i nie jest tak odporne na działanie grzybów oraz insektów. Typowe błędy myślowe przy wyborze drewna do ogrodzeń często wynikają z mylenia estetyki z funkcjonalnością. W praktyce, wybór materiału powinien być ukierunkowany na jego właściwości fizyczne oraz chemiczne, które zapewnią trwałość i niskie koszty eksploatacji. Doświadczenia specjalistów i dane z badań wykazują, że niektóre gatunki drewna, mimo że są mniej kosztowne, w dłuższej perspektywie generują wyższe wydatki na konserwację, co jest niedopuszczalne w profesjonalnych projektach budowlanych.