Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu

Odpowiedzi odnoszące się do gruntów pylastych, gliniastych oraz ilastych są nieprawidłowe z kilku istotnych powodów. Grunt pylasty, będący mieszanką piasku, iłu oraz gliny, charakteryzuje się znacznie słabszą przepuszczalnością, co prowadzi do ryzyka gromadzenia się wody pomiędzy cząstkami. Woda ta może powodować zmiany objętościowe, prowadząc do pęknięć i osiadania nawierzchni. W przypadku gruntów gliniastych, ich duża plastyczność oraz zdolność do zatrzymywania wody sprawiają, że nie są one odpowiednie do zastosowania jako podbudowa dla nawierzchni pieszej. Grunty gliniaste są podatne na deformacje pod wpływem zmieniającej się wilgotności, co wpływa negatywnie na stabilność kostki betonowej. Z kolei grunty ilaste, będące zbiorowiskiem cząstek o mniejszych wymiarach, również charakteryzują się wysoką zdolnością do zatrzymywania wody, co sprawia, że układanie warstwy podbudowy na takich gruntach bez dodatkowych warstw stabilizujących jest niewłaściwe. Posiadanie wiedzy na temat właściwości różnych rodzajów gruntów oraz ich zachowania pod obciążeniem jest kluczowe w procesie projektowania oraz budowy nawierzchni. Niewłaściwe podejście do wyboru podłoża może prowadzić do poważnych problemów eksploatacyjnych, a także zwiększonych kosztów napraw i konserwacji w przyszłości.