Kostka granitowa jest uznawana za najtrwalszy materiał do budowy ścieżek ogrodowych ze względu na swoje niezwykle korzystne właściwości fizyczne i chemiczne. Granit jest skałą magmową, która charakteryzuje się dużą twardością, odpornością na ścieranie oraz działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, takich jak deszcz, śnieg czy mróz. Dzięki tym cechom kostka granitowa nie podlega deformacjom ani nie traci swoich właściwości estetycznych z upływem czasu. Ponadto, granit jest materiałem naturalnym, co w kontekście architektury krajobrazu zyskuje na wartości, gdyż wpisuje się w ideę zrównoważonego rozwoju. Wykorzystanie kostki granitowej w ogrodach może obejmować różnorodne formy, od ścieżek po podjazdy, a także schody ogrodowe. Warto dodać, że dzięki różnorodności kolorystycznej i fakturowej granitu, można uzyskać efektowne aranżacje, które harmonijnie wkomponują się w otoczenie. W kontekście standardów budowlanych, korzystanie z materiałów takich jak kostka granitowa jest zalecane w projektach, które stawiają na trwałość i estetykę, co jest zgodne z wymaganiami norm europejskich dotyczących materiałów budowlanych.
Cegła budowlana, choć popularna, nie jest materiałem optymalnym do budowy ścieżek w ogrodzie. Jej kruchość i podatność na uszkodzenia mechaniczne sprawiają, że w warunkach zmienności pogody, a zwłaszcza w obliczu mrozu, może łatwo pękać i tracić swoje właściwości. Cegła jest materiałem ceramicznym, który wykazuje ograniczoną odporność na wilgoć, co prowadzi do wchłaniania wody i szkodliwych procesów, takich jak zamrażanie i rozmarzanie. Łupek kamienny, mimo że jest estetyczny, nie dorównuje kostce granitowej pod względem trwałości. Z czasem łupek może ulegać erozji oraz spękaniu, co czyni go mniej odpowiednim wyborem. Płyta betonowa, chociaż oferująca pewną wytrzymałość, często jest mniej estetyczna i może z czasem tracić na jakości, np. przez pojawiające się pęknięcia. Wybór odpowiedniego materiału do budowy ścieżek w ogrodzie powinien być oparty na analizie nie tylko estetyki, ale przede wszystkim trwałości i funkcjonalności, co często prowadzi do błędnych wyborów, wynikających z niedostatecznego zrozumienia długoterminowych konsekwencji użycia każdego z wymienionych materiałów.