Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu

Podejmowanie decyzji o remoncie zabytkowego muru oporowego bez odpowiedniej zgody jest nie tylko błędem proceduralnym, ale również naruszeniem przepisów dotyczących ochrony dziedzictwa kulturowego. Architekt, choć jest kluczowym członkiem zespołu projektowego, nie jest odpowiedzialny za wydawanie zezwoleń na prace przy obiektach zabytkowych. Jego rola koncentruje się na projektowaniu oraz dostosowywaniu przestrzeni do aktualnych potrzeb użytkowników, co niekoniecznie uwzględnia wymogi dotyczące ochrony zabytków. Konstruktor, którego zadaniem jest zapewnienie odpowiedniej wytrzymałości i bezpieczeństwa konstrukcji, również nie ma kompetencji do oceny wartości historycznych obiektów. Z kolei konserwator sztuki zajmuje się przede wszystkim ochroną i konserwacją dzieł sztuki, takich jak obrazy czy rzeźby, a nie budynków czy murów oporowych. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice w kompetencjach różnych specjalistów i rolę, jaką odgrywają w procesie ochrony zabytków. Bez zgody konserwatora zabytków, prace remontowe mogą prowadzić do nieodwracalnych zmian w strukturze oraz estetyce obiektu, co jest niezgodne z zasadami zachowania dziedzictwa kulturowego. Właściwe podejście do renowacji powinno zakładać współpracę z odpowiednimi ekspertami oraz przestrzeganie lokalnych przepisów, co jest kluczowe dla zachowania integralności historycznych obiektów.