Ślizg jest typowym elementem wyposażenia ogrodu jordanowskiego, co wynika z jego funkcji jako miejsca aktywności fizycznej i rekreacji dla dzieci oraz młodzieży. Tego typu ogrody, powstałe na przełomie XIX i XX wieku, miały na celu promowanie zdrowego stylu życia oraz integrację społeczności. Ślizg, jako jeden z podstawowych elementów wyposażenia takich obiektów, sprzyja rozwojowi umiejętności motorycznych dzieci, ich sprawności fizycznej oraz koordynacji ruchowej. Zastosowanie ślizgów w ogrodach jordanowskich wiąże się także z odpowiednimi standardami bezpieczeństwa, takimi jak normy PN-EN 1176 dotyczące urządzeń zabawowych, które zapewniają, że konstrukcje są stabilne, a materiały odporne na działanie czynników atmosferycznych. W praktyce, ślizgi powinny być projektowane z myślą o różnorodności grup wiekowych, co pozwala na ich wszechstronność i dostosowanie do potrzeb użytkowników. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie projektowania przestrzeni publicznych, które powinny być dostępne i przyjazne dla wszystkich.
Wybór odpowiedzi związanej z ogrodem zoologicznym, botanicznym lub pomologicznym nie odnosi się do funkcji ślizgu w przestrzeni rekreacyjnej. Ogród zoologiczny ma na celu ochronę i prezentację dzikich zwierząt, co nie sprzyja wykorzystywaniu ślizgów, które są zaprojektowane przede wszystkim dla dzieci. Ogrody botaniczne koncentrują się na zachowaniu i badaniu roślin, ich różnorodności oraz edukacji ekologicznej, co również nie jest związane z budową placów zabaw. Ogród pomologiczny, będący miejscem uprawy drzew owocowych, postrzegany jest w kontekście produkcji owoców i ich ochrony, a nie jako przestrzeń do zabawy. Często występuje mylne przekonanie, że wszystkie formy ogrodów służą do rekreacji lub zabawy, jednak każdy z tych typów ma swoją unikalną funkcję i cel. Takie podejście prowadzi do nieporozumień dotyczących przeznaczenia różnych typów przestrzeni oraz ich wyposażenia. W kontekście projektowania przestrzeni publicznych, ważne jest, aby rozumieć ich specyfikę oraz dostosowywać elementy wyposażenia z myślą o ich funkcji i użytkownikach, co często bywa ignorowane w praktyce.