Drewno dębowe jest uznawane za jedno z najbardziej odpornych na czynniki atmosferyczne, co czyni je idealnym materiałem do budowy drobnych form architektonicznych, takich jak altany, pergole czy elementy ogrodowe. Jego gęstość oraz struktura komórkowa sprawiają, że jest mniej podatne na działanie wody, co zmniejsza ryzyko pęcznienia i skurczu. Dodatkowo, drewno dębowe naturalnie zawiera substancje, które działają jak impregnaty, co zwiększa jego odporność na grzyby oraz owady. W praktyce oznacza to, że konstrukcje wykonane z tego drewna mogą przetrwać wiele sezonów zewnętrznych bez konieczności intensywnej konserwacji. Przykładem zastosowania drewna dębowego może być budowa drewnianych wiat czy tarasów, które narażone są na zmienne warunki atmosferyczne. W branży budowlanej często rekomenduje się stosowanie drewna dębowego w zgodzie z normą PN-EN 335, która określa klasyfikację drewna w kontekście jego odporności na czynniki biologiczne, co potwierdza wysoką jakość tego materiału.
Drewno brzozowe, mimo że jest popularnym materiałem, nie wykazuje tak wysokiej odporności na czynniki atmosferyczne jak drewno dębowe. Jego struktura jest mniej gęsta i bardziej porowata, co prowadzi do większej absorpcji wody, a tym samym do ryzyka deformacji i rozkładu w wyniku działania grzybów i mikroorganizmów. Przy budowie drobnych form architektonicznych drewno brzozowe wymagałoby znacznie częstszej konserwacji i impregnacji, co nie jest praktyczne ani ekonomiczne. Drewno sosnowe, będące materiałem szeroko stosowanym w budownictwie, również nie jest najlepszym wyborem do zastosowań zewnętrznych. Ma tendencję do żywicy, co w dłuższym okresie może prowadzić do problemów w obróbce i zmniejszać estetykę wykończenia. Drewno świerkowe, podobnie jak sosnowe, jest mniej odporne na działanie wilgoci i zmiennych warunków klimatycznych, co czyni je mniej optymalnym rozwiązaniem na zewnątrz. Takie błędne wybory materiałowe mogą prowadzić do wcześniejszej degradacji konstrukcji oraz zwiększonych kosztów utrzymania. W branży budowlanej ważne jest, aby wybierać drewno zgodnie z jego właściwościami fizycznymi i chemicznymi, co potwierdzają normy takie jak PN-EN 338, które klasyfikują drewno według jego zastosowania i odporności na czynniki biotyczne i abiotyczne.