Rewaloryzacja jest procesem, który ma na celu przywrócenie zabytkowym ogrodom ich pierwotnych walorów artystycznych i historycznych. W praktyce polega ona na dokładnym badaniu oraz dokumentacji stanu zachowania obiektów, a następnie na odpowiednim ich odtworzeniu lub rewitalizacji. Wyjątkowo ważnym elementem rewaloryzacji jest poszanowanie dla oryginalnych materiałów i technik, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami konserwacji, takimi jak wytyczne UNESCO. Na przykład, w przypadku ogrodów historycznych, rewaloryzacja może obejmować przywracanie oryginalnych nasadzeń roślinnych, rekonstrukcję elementów architektonicznych oraz dbanie o układ przestrzenny, który był typowy dla danego miejsca w jego najlepszych czasach. Tego typu działania nie tylko przywracają estetykę, ale także umożliwiają przyszłym pokoleniom korzystanie z dziedzictwa kulturowego, co jest szczególnie ważne w kontekście tożsamości lokalnych społeczności.
Modernizacja, rekultywacja i adaptacja to pojęcia, które w obrębie konserwacji zabytków mogą być mylone z rewaloryzacją, jednak różnią się one zasadniczo w swoim podejściu i celach. Modernizacja odnosi się do wprowadzania nowoczesnych rozwiązań i technologii w istniejące struktury, co w kontekście zabytkowych ogrodów może prowadzić do utraty ich autentyczności i wartości kulturowej. Rekultywacja z kolei zazwyczaj dotyczy przywracania funkcji ekologicznych zdegradowanym terenom, co może być stosowane w kontekście terenów przemysłowych czy zniszczonych ekosystemów, ale nie odnosi się bezpośrednio do ochrony i konserwacji zabytków. Adaptacja z kolei polega na przystosowywaniu starych obiektów do nowych funkcji, co w przypadku ogrodów może zmieniać ich pierwotny charakter i znaczenie. Te podejścia mogą prowadzić do dezintegracji dziedzictwa kulturowego, gdyż koncentrują się na funkcjonalności lub nowoczesności, a nie na ochronie historycznej wartości. W związku z tym, podejmując decyzje dotyczące zabytkowych ogrodów, istotne jest, aby stosować podejście rewaloryzacyjne, które jest zgodne z uznanymi standardami i praktykami konserwatorskimi, zapewniając tym samym zachowanie kulturowego dziedzictwa dla przyszłych pokoleń.