Ekspertyza akt w kategorii BE jest zadaniem przypisanym pracownikowi archiwum państwowego, co wynika z regulacji prawnych dotyczących zarządzania dokumentacją publiczną oraz standardów archiwalnych. Pracownik archiwum państwowego, jako osoba posiadająca odpowiednie wykształcenie i doświadczenie, ma kompetencje do oceny wartości dokumentów oraz ich przydatności w kontekście historycznym i administracyjnym. Przykładem praktycznego zastosowania tej ekspertyzy może być analiza stanu zachowania akt, w celu podjęcia decyzji o ich dalszym przechowywaniu, archiwizacji czy ewentualnym zniszczeniu. Dodatkowo, pracownicy archiwów państwowych często współpracują z innymi instytucjami, co umożliwia wymianę wiedzy oraz wdrażanie dobrych praktyk w zakresie ochrony dziedzictwa narodowego. W związku z tym, ich rola jest kluczowa dla zapewnienia wysokich standardów jakości w obszarze zarządzania dokumentacją publiczną.
Wybór odpowiedzi innej niż pracownik archiwum państwowego na pytanie dotyczące ekspertyzy akt BE często wynika z niepełnego zrozumienia struktury zarządzania dokumentacją w instytucjach publicznych. Udzielenie takich zadań archiwistom zakładowym czy kierownikom jednostek organizacyjnych może wydawać się logiczne, jednak nie uwzględnia kluczowej roli, jaką pełnią pracownicy archiwum państwowego. Archiwista zakładowy, choć posiada wiedzę o dokumentacji w danej instytucji, jest bardziej odpowiedzialny za codzienne zarządzanie dokumentami i niekoniecznie dysponuje odpowiednimi narzędziami oceny wartości archiwalnej na poziomie ogólnokrajowym. Z kolei specjalne komisje danej jednostki organizacyjnej mogą nie mieć wystarczającej wiedzy ani doświadczenia w zakresie analizy dokumentów pod kątem ich wartości historycznej lub archiwalnej. To prowadzi do sytuacji, w której decyzje dotyczące archiwizacji mogą być podejmowane na podstawie subiektywnych kryteriów, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w obszarze archiwizacji. Kluczowe jest, aby procesy związane z ekspertyzą akt były prowadzone przez wyspecjalizowanych pracowników, którzy są zaznajomieni z regulacjami prawnymi oraz standardami archiwalnymi, aby zapewnić obiektywizm i rzetelność tego procesu. W przeciwnym razie, może dojść do nieodwracalnych błędów w zarządzaniu dokumentacją, które mogą wpłynąć na przyszłe badania oraz dziedzictwo kulturowe.