Odpowiedź idealny jest poprawna, ponieważ w kontekście inwentarza zespołu, odnosi się do zbioru, który uwzględnia nie tylko materiały archiwalne fizycznie dostępne, ale również te, które zostały utracone lub zniszczone. Inwentarz idealny stanowi zatem kompletny obraz zasobów, które powinny być w posiadaniu danego archiwum lub instytucji. Przykładem zastosowania inwentarza idealnego jest w sytuacji, gdy archiwum prowadzi badania nad historią danej instytucji i musi odtworzyć, jakie dokumenty były przechowywane w przeszłości, nawet jeśli część z nich nie przetrwała do dziś. Dobrym przykładem jest archiwizacja dokumentów dotyczących wydarzeń historycznych, które mogą być nieosiągalne, ale ich istnienie można potwierdzić na podstawie innych materiałów, takich jak zeznania świadków, publikacje czy zapisy w innych archiwach. W praktyce archiwalnej, dążenie do stworzenia inwentarza idealnego jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu dokumentami, które zalecają pełne uwzględnienie wszystkich materiałów, niezależnie od ich obecnego stanu.
Odpowiedzi takie jak realny, historyczny czy rozstawniczy są nieprawidłowe, ponieważ każda z nich odnosi się do innego aspektu zarządzania materiałami archiwalnymi. Termin 'realny' sugeruje istnienie fizycznych obiektów lub dokumentów, które są aktualnie w posiadaniu archiwum. Obejmuje on jedynie te materiały, które przetrwały, ignorując te, które mogły ulec zniszczeniu lub zaginięciu. Tego rodzaju podejście jest ograniczone i nie dostarcza pełnego obrazu zasobów, co w archiwistyce jest kluczowe. Odpowiedź 'historyczny' również nie jest właściwa, gdyż odnosi się do analizy przeszłości i kontekstu materiałów, nie uwzględniając aspektu ich dostępności. Ponadto, termin 'rozstawniczy' wiąże się z klasyfikacją lub układaniem materiałów, a nie z ich inwentarzem w sensie idealnym. Z tych powodów, myślenie o inwentarzu jako o zbiorze jedynie aktualnych i fizycznych materiałów prowadzi do zafałszowanego obrazu zarządzania archiwami. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi pojęciami jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia inwentarzy w instytucjach archiwalnych, co w kontekście dobrych praktyk oznacza dążenie do jak najpełniejszego ujęcia wszystkich zasobów.