Dokumentacja techniczna podlega brakowaniu po zamortyzowaniu obiektu, którego dotyczy, ponieważ jest to kluczowy moment w cyklu życia aktywów. W momencie, gdy obiekt osiągnie całkowitą amortyzację, oznacza to, że jego wartość księgowa została w pełni odpisana, co zazwyczaj wiąże się z zakończeniem jego użyteczności i dalszym jego eksploatowaniem. W praktyce, brakowanie dokumentacji technicznej po amortyzacji jest zgodne z ogólnymi zasadami zarządzania dokumentacją, które wskazują, że dokumenty związane z obiektami, które nie są już wykorzystywane, powinny być usunięte, aby zredukować koszty przechowywania i minimalizować ryzyko związanego z ochroną informacji. Dobre praktyki w zakresie zarządzania dokumentacją sugerują również, że dokumenty techniczne powinny być archiwizowane w sposób uporządkowany, co ułatwi późniejsze odnajdywanie potrzebnych informacji, ale po zakończeniu cyklu życia danego obiektu, ich przechowywanie staje się nieuzasadnione.
Brakowanie dokumentacji technicznej nie powinno być związane z generalnym remontem obiektu. W praktyce, podczas remontu wiele aspektów technicznych i funkcjonalnych obiektu może się zmieniać, a dokumentacja powinna być aktualizowana, aby odzwierciedlała te zmiany. Usunięcie dokumentacji w tym momencie mogłoby prowadzić do poważnych problemów, zwłaszcza gdy zajdzie potrzeba odniesienia się do wcześniejszych specyfikacji lub procedur. Odpowiednie podejście do zarządzania dokumentacją wymaga ciągłego monitorowania i aktualizowania dokumentów, a nie ich usuwania. Wykonanie kopii dokumentacji i zapisanie jej na bezpiecznym nośniku danych nie jest wystarczające, aby uznać oryginały za zbędne. Nawet po skopiowaniu, oryginalne dokumenty mogą mieć znaczenie prawne i techniczne, które należy uwzględnić w procesie brakowania. Likwidacja pracowni, która przygotowała dokumentację, również nie jest logicznym powodem do brakowania dokumentów, ponieważ dokumenty mogą być istotne dla innych działów, a ich utrata może wpłynąć na ciągłość operacyjną organizacji. Zatem, nieprawidłowe jest rozumienie brakowania dokumentacji w kontekście wydarzeń, które nie są bezpośrednio związane z zakończeniem cyklu życia obiektu.